കവിരുവാച
മന്യേഽകുതശ്ചിദ്ഭയമച്യുതസ്യ 
പാദാംബുജോപാസനമത്ര നിത്യം।
ഉദ്വിഗ്നബുദ്ധേരസദാത്മഭാവാദ്വിശ്വാത്മനാ 
യത്ര നിവര്‍തതേ ഭീഃ ॥33॥

യേ വൈ ഭഗവതാ പ്രോക്താ ഉപായാ ഹ്യാത്മലബ്ധയേ।
അഞ്ജഃ പുംസാമവിദുഷാം വിദ്ധി ഭാഗവതാന്‍ ഹി താന്‍ ॥34॥

യാനാസ്ഥായ നരോ രാജ? പ്രമാദ്യേത കര്‍ഹിചിത്।
ധാവന്‍ നിമീല്യ വാ നേത്രേ ന സ്ഖലേ? പതേദിഹ ॥35॥

കായേന വാചാ മനസേന്ദ്രിയൈര്‍വാ 
ബുദ്ധ്യാത്മനാ വാനുസൃതസ്വഭാവാത്।
കരോതി യദ്യത്സകലം പരസ്മൈ 
നാരായണായേതി സമര്‍പയേത്തത് ॥36॥

ഭയം ദ്വിതീയാഭിനിവേശതഃ 
സ്യാദീശാദപേതസ്യ വിപര്യയോഽസ്മൃതിഃ।
തന്‍മായയാതോ ബുധ ആഭജേത്തം 
ഭക്ത്യൈകയേശം ഗുരുദേവതാത്മാ ॥37॥

അവിദ്യമാനോഽപ്യവഭാതി ഹി ദ്വയോ 
ധ്യാതുര്‍ധിയാ സ്വപ്നമനോരഥൌ യഥാ।
തത്കര്‍മസങ്കല്‍പവികല്‍പകം മനോ 
ബുധോ നിരുന്ധ്യാദഭയം തതഃ സ്യാത് ॥38॥

ശൃണ്വന്‍ സുഭദ്രാണി രഥാങ്ഗപാണേര്‍ജന്‍മാനി 
കര്‍മാണി ച യാനി ലോകേ।
ഗീതാനി നാമാനി തദര്‍ഥകാനി 
ഗായന്‍ വിലജ്ജോ വിചരേദസങ്ഗഃ ॥39॥

ഏവംവ്രതഃ സ്വപ്രിയനാമകീര്‍ത്യാ 
ജാതാനുരാഗോ ദ്രുതചിത്ത ഉച്ചൈഃ।
ഹസത്യഥോ രോദിതി രൌതി 
ഗായത്യുന്‍മാദവന്നൃത്യതി ലോകബാഹ്യഃ ॥40॥

ഖം വായുമഗ്നിം സലിലം മഹീം ച 
ജ്യോതീംഷി സത്ത്വാനി ദിശോ ദ്രുമാദീന്‍।
സരിത്സമുദ്രാംശ്ച ഹരേഃ ശരീരം 
യത്കിം ച ഭൂതം പ്രണമേദനന്യഃ ॥41॥

ഭക്തിഃ പരേശാനുഭവോ വിരക്തിരന്യത്ര 
ചൈഷ ത്രിക ഏകകാലഃ।
പ്രപദ്യമാനസ്യ യഥാശ്നതഃ സ്യുസ്തുഷ്ടിഃ 
പുഷ്ടിഃ ക്ഷുദപായോഽനുഘാസം ॥42॥

ഇത്യച്യുതാങ്ഘ്രിം ഭജതോഽനുവൃത്ത്യാ 
ഭക്തിര്‍വിരക്തിര്‍ഭഗവത്പ്രബോധഃ।
ഭവന്തി വൈ ഭാഗവതസ്യ രാജംസ്തതഃ 
പരാം ശാന്തിമുപൈതി സാക്ഷാത് ॥43॥