ശ്രീമദ് ഭാഗവതം 125*

അപ്പോ പരീക്ഷിത്ത് പറഞ്ഞു, ഭഗവാനേ, പ്രായശ്ചിത്തം ശരി. പക്ഷേ ഈ പ്രായശ്ചിത്തം കൊണ്ട് ആളുകൾ പലരും നന്നാവണില്ലല്ലോ.

മന്യേ കുഞ്ജരശൗചവത്

ആനയെ കുളിപ്പിച്ച് കരയ്ക്ക് നിർത്തിയാൽ ആന കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞ് ആനക്കാരൻ വരുമ്പഴേയ്ക്കും മണ്ണൊക്കെ എടുത്ത് തലയില് ഇട്ടണ്ടാവും. അതേപോലെ പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്തിട്ട് പലരും പിന്നെയും പാപം ചെയ്യണുവല്ലോ. പ്രായശ്ചിത്തം പുറമേക്ക് ചെയ്താലും അയാൾക്ക് വാസന ഉള്ളില് ണ്ട്. ആ വാസന ഉള്ളിലുള്ളതുകൊണ്ട് അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ തെറ്റ് ചെയ്യും.

അർജുനനും ചോദിക്കണ്ട് ഗീതയില്. തെറ്റ് ചെയ്യാൻ പാടില്ല്യ എന്ന് എനിക്കും ണ്ട്. പക്ഷേ ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്യണുവല്ലോ.

അഥ കേന പ്രയുക്തോയം
പാപം ചരതി പൂരഷ:
അനിച്ഛന്നപി വാർഷ്ണേയ
ബലാദിവ നിയോജിത:

ബലമായിട്ട് പിടിച്ചു തള്ളുന്ന പോലെ പാപത്തില് പ്രവർത്തിക്കണണ്ട്. വേണം ന്ന് വെച്ചിട്ടല്ല. പക്ഷേ ഉള്ളില് എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ കൊണ്ട് ചെയ്യിപ്പിക്കണു. ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും? അപ്പോ ആ ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നത് എന്താ?

കാമ ഏഷ ക്രോധ ഏഷ
രജോഗുണ സമുദ്ഭവ:

കാമവും ക്രോധവും വാസനാരൂപത്തിൽ ഉള്ളില് കിടന്നിട്ടാണ് വേണോ വേണ്ടയോ എന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം പോലും ഇല്ലാതെ പ്രവർത്തിപ്പിക്കണത്. ഉള്ളിൽ നിന്ന് തള്ളി വിടാണ്. അപ്പോ ഭഗവാനെ, അതിനെ എങ്ങനെ ചികിത്സിക്കും.?

എന്ന് വെച്ചാൽ കർമ്മം കൊണ്ട് കർമ്മത്തിനെ ഇല്ലാതാക്കുക എന്നുള്ളത് ആത്യന്തികമല്ല. പ്രായശ്ചിത്തം അതാണല്ലോ ചെയ്യണത്. പ്രായശ്ചിത്തം ആകുന്ന കർമ്മം കൊണ്ട് തത്ക്കാലത്തേയ്ക്ക്,

കർമ്മണാ കർമ്മനിർഹാരോ ന ഹി ആത്യന്തിക ഇഷ്യതേ.

പിന്നെ എന്തിനാ ഈ പ്രായശ്ചിത്തം?

അവിദ്വദ് അധികാരിത്വാത്

എല്ലാവർക്കും ജ്ഞാനമോ ഭക്തിയോ ആത്മവിചാരമോ ആന്തരികമായ സാധനയോ വിധിക്കാൻ വയ്യ. ലോകത്തിലുള്ളവർ അധികവും സ്ഥൂലബുദ്ധികളാണ്. സ്ഥൂലബുദ്ധികളായിട്ടുള്ളവർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാം? അവർക്ക് ഈ പ്രായശ്ചിത്തം ഒക്കേ വഴിയുള്ളൂ. കുറേ ഒക്കെ ശരീരത്തിനെ തപസ്സ് ചെയ്ത് ക്ഷയിപ്പിക്കാ.

യഥാർത്ഥത്തിൽ ഭാഗവതത്തിന്റെ അഭിപ്രായം ന്താ? ഉള്ളില് ചികിത്സിക്കണം എന്നാണ്. അതിന് ഏറ്റവും നല്ല വഴി ന്താ?

കേവലയാ ഭക്ത്യാ വാസുദേവ പരായണാ:
അഘം ധുന്വന്തി കാർത്സ്ന്യേന നീഹാരമിവ ഭാസ്ക്കര:

സൂര്യൻ ഉദിക്കുമ്പോ മഞ്ഞുതുള്ളികൾ ഒക്കെ പോകുന്ന പോലെ, ഇരുട്ട് പോകുന്നതു പോലെ ഭക്തി ഹൃദയത്തിൽ ഉദിക്കുമ്പോ സകല പാപവാസനകളും വേരോടെ പിഴുതെറിയപ്പെടും. ഭഗവദ് സ്വരൂപത്തിൽ മനസ്സ് അല്പം നിന്നാൽ, *ഭക്തി ഹൃദയത്തിൽ ണ്ടായാൽ അഥവാ ജ്ഞാനം ഹൃദയത്തിൽ പ്രകാശിച്ചാൽ* എല്ലാ പാപങ്ങളിലും വെച്ച് ഏറ്റവും വലിയ പാപി ആയാൽ പോലും *ജ്ഞാനം* ആകുന്ന പ്ലവം നിന്നെ ഈ അജ്ഞാനം ആകുന്ന സമുദ്രം കടത്തി വിടും. ഭക്തിയുടെ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും വലിയ പാപി ആണെങ്കിൽ പോലും ഭഗവാന് *ശരണാഗതി* ചെയ്താൽ അവൻ സാധു ആയിട്ട് തീരും.
ശ്രീനൊച്ചൂർജി
*തുടരും. ..*

Lakshmi Prasad