'ഓം' എന്ന മന്ത്രം - പവിത്രമായ പ്രണവം - ജീവന്റെ ഗീതം 'ഓം' എന്ന പ്രണവം വളരെ പവിത്രവും അന്വേഷകർക്ക് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ ഒരു അക്ഷരമാണ്. അകാര, ഉകാര, മകാര എന്നീ നാല് ഘടകങ്ങൾ, തുടർന്ന് ബിന്ദു, നാദം എന്നിവ നാല് ബോധാവസ്ഥകളെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. എല്ലാ ഹിന്ദു ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ഇതിന്റെ മഹത്വം പ്രകീർത്തിക്കപ്പെടുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച്, മാണ്ഡൂക്യ ഉപനിഷത്ത് എല്ലാ പ്രധാന വശങ്ങളെയും സംഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു. ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയുടെ പല വശങ്ങളും ഈ അക്ഷരത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. പ്രണവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനം എല്ലാ ഭൗമിക ബന്ധനങ്ങളെയും ലഘൂകരിക്കുകയും ഉന്നതമായ ആത്മീയ ഉന്നതികളിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗായത്രി മന്ത്രം അത് ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഈ അക്ഷരം ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയുടെ വ്യാപ്തികളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. 1. ആമുഖം:- എല്ലാ അക്ഷരങ്ങളിലും വച്ച് ഏറ്റവും ശക്തവും പ്രധാനപ്പെട്ടതും പ്രണവം എന്നറിയപ്പെടുന്ന 'ഓം' അഥവാ ഓംകാര എന്ന ഒറ്റ അക്ഷരമാണ്. 'ഓം' എന്ന് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നു. ഹിന്ദു പാരമ്പര്യത്തിലെ ഏറ്റവും പവിത്രമായ വേദ ശബ്ദമാണ് ഓംകാര. വിവിധ മതപരവും ആത്മീയവുമായ ആശയങ്ങൾ ഇത് വിശദീകരിക്കുന്നു. ഈ അക്ഷരത്തിന് ശബ്ദം, അർത്ഥം, പ്രയോഗം, കാര്യക്ഷമത എന്നിവയുണ്ട്. അത് പരമാത്മാവിന്റെ ഉചിതമായ പ്രതീകമാണ്. രൂപരഹിതനായ ശിവൻ നൃത്തം ചെയ്യാൻ രൂപം സ്വീകരിച്ച് നടരാജനായി മാറുന്നു. മുകളിൽ വലതു കൈയിൽ മണിക്കൂർഗ്ലാസ് ആകൃതിയിലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഡ്രം (ഡമരു) പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത് ശബ്ദത്തിനും നിത്യകാലത്തിനും ഇടയിലുള്ള ബന്ധത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ആദിമശബ്ദമായ പ്രണവം (OM) ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോൾ അദ്ദേഹം ഡ്രം മുഴക്കുന്നു. ഈ ശബ്ദം പ്രപഞ്ചത്തെ നിറയ്ക്കുകയും ദ്രവ്യത്തെയും സ്ഥലത്തെയും പരിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സൂക്ഷ്മവും സ്ഥൂലവുമായ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ പരിണാമം, അതിന്റെ എല്ലാ അസ്തിത്വങ്ങളോടും കൂടി സംഭവിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഭൂതകാലവും വർത്തമാനവും ഭാവികാലവും അവയ്ക്ക് അപ്പുറമുള്ള ഏതൊരു കാര്യവും, തീർച്ചയായും, മാണ്ഡൂക്യ ഉപനിഷത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ, കാലമെന്ന നിലയിൽ പ്രണവത്തിന്റെ പ്രകടനമാണ്... ഓരോ മന്ത്രത്തോടും, ഓം, പ്രണവം ചേർക്കപ്പെടുന്നു. ഓം ഇല്ലാതെ ഒരു പുണ്യമന്ത്രത്തിനും അതിന്റേതായ ശക്തിയില്ല. ഏതൊരു മന്ത്രത്തോടും പ്രണവം ചേർക്കുമ്പോൾ, ഒരു ജീവദായക ശ്വാസം അതിലൂടെ ഒഴുകുന്നു. എല്ലാ അക്ഷരങ്ങളുടെയും അടിസ്ഥാനം:- ഓം എന്ന മന്ത്രം ജപിക്കുമ്പോൾ, ഏതൊരു ഭാഷയുടെയും ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന മുഴുവൻ സ്വര ഘടകങ്ങളെയും (ശ്വാസനാളം മുതൽ ചുണ്ടുകൾ വരെ) ഈ പ്രക്രിയ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഓം എന്നത് ശബ്ദോൽപാദനത്തിന്റെ മുഴുവൻ പ്രതിഭാസങ്ങളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഇത് ശബ്ദ പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ മുഴുവൻ ശ്രേണിയുടെയും ശരാശരിയാണ്. ഇത് എല്ലാ വിവിധ ശബ്ദങ്ങളുടെയും മാട്രിക്സാണ്. അങ്ങനെ ഇത് എല്ലാ വാക്കുകളിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു (ശബ്ദ ബ്രഹ്മാത്മിക ). അതിനാൽ ഇത് എല്ലാ ശബ്ദങ്ങളുടെയും ബീജകേന്ദ്രമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് കാരണമോ ഫലമോ ഇല്ലാതെ, അകത്തോ പുറത്തോ ഇല്ലാതെ, ക്ഷയമോ ഇല്ലാതെയാണ്. ഇത് ചാന്ദോഗ്യ ഉപനിഷത്തിൽ "ഇലകളുടെ നാരുകളാൽ വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, ഓം എല്ലാ വാക്കും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു" എന്ന് വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നു . 2. 'പ്രണവ'ത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം:- (എ) ഓമിന്റെ നാല് ഘടകങ്ങൾ:- പ്രണവം (AUM) നാല് ഭാഗങ്ങളുടെ സംയോജനമാണ്, അതായത് 1. അ ( അകാര) , 2. ഉ ( ഉകാര ) 3. മ ( മകാര ), 4. ബിന്ദു , നാദ . ഈ ഭാഗങ്ങൾ 1. സൃഷ്ടി, 2. സംരക്ഷണം, 3. ലയനം, 4. മോചനം എന്നിവയുടെ പ്രതീകങ്ങളാണ്, ഇവ അനന്തമായ ചക്രങ്ങളിൽ തുടരുന്ന നിത്യജീവിത-മരണ താളത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. അങ്ങനെ, പ്രണവം ദൈവത്തിന്റെ ശബ്ദ പ്രകടനമാണ്. (b) ഓമിന്റെ നാല് അവസ്ഥകൾ:- ഓമിന്റെ നാല് ഭാഗങ്ങൾ ബോധത്തിന്റെ നാല് അവസ്ഥകളുമായി യോജിക്കുന്നു. 'അ' എന്ന ശബ്ദം ജാഗ്രതാവസ്ഥയുടെ ( ജാഗ്രത് അവസ്ഥ ) പ്രതീകമാണ് . 'ഉ' എന്ന ശബ്ദം സ്വപ്നാവസ്ഥയുടെ ( സ്വപ്ന അവസ്ഥ ) പ്രതീകമാണ് . 'മ്' എന്ന ശബ്ദം ഗാഢനിദ്രയുടെ (സുഷുപ്തി അവസ്ഥ ) പ്രതീകമാണ്. അക്ഷരത്തിന്റെ സമാപന ശബ്ദവും തുടർന്ന് നിശബ്ദതയും അതീന്ദ്രിയാവസ്ഥയുടെ ( തുരിയ ) പ്രതീകമാണ്. (സി) ഓമിന്റെ നാല് ഘട്ടങ്ങൾ:- 'ഓം' എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ നാല് ശബ്ദാവസ്ഥകൾ ശബ്ദത്തിന്റെ നാല് ഘട്ടങ്ങളുടെയും അവയുടെ പ്രതിരൂപങ്ങളുടെയും പൂർണ്ണമായ പ്രതിനിധാനമാണ്. ഭൗതിക ( സ്ഥൂല ) ഭാഗം വൈഖരി ശബ്ദവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു . സൂക്ഷ്മ (സൂക്ഷ്മ) ഭാഗം മധ്യമശബ്ദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു . കാരണ (കരണ) ഭാഗം പശ്യന്തി ശബ്ദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു അതീന്ദ്രിയ ഭാഗം പരശബ്ദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. (d) നാല് ബോധാവസ്ഥകൾ:- ശബ്ദത്തിന്റെ നാല് ഘട്ടങ്ങളും അവയുടെ പ്രതിരൂപങ്ങളും നാല് ബോധാവസ്ഥകളിൽ പ്രകടമാകുന്നു. ഭൗതിക ശരീരം ഉണർന്നിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ഈ ബോധമണ്ഡലത്തിലാണ് വൈഖരി-വാക് പ്രകടമാകുന്നത്, ഈ ശരീരത്തിലൂടെയാണ്. സൂക്ഷ്മ ശരീരം സ്വപ്നാവസ്ഥയിലാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ഈ ബോധമണ്ഡലത്തിലാണ് മധ്യമവാക്യം പ്രകടമാകുന്നത് , ഈ ശരീരത്തിലൂടെയാണ്. കാരണശരീരം പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ഗാഢനിദ്രയിലാണ്. ഈ ബോധമണ്ഡലത്തിലാണ് പശ്യന്തി-വാക് പ്രകടമാകുന്നത്, ഈ ശരീരത്തിലൂടെയാണ്. നാലാമത്തെ ബോധാവസ്ഥയായ അതീന്ദ്രിയ ( തുരിയ ) അവസ്ഥയിലൂടെയാണ് പര -വാക് പ്രകടമാകുന്നത്. (ഇ) നാല് വ്യാഹൃതികൾ:- AUM (പ്രണവം) എന്ന മൂന്ന് അക്ഷരങ്ങൾ, അതായത് അകാര, ഉകാര, മകാര എന്നിവ വേദങ്ങളിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ, ഭൂഃ, ഭുവഃ, സ്വഃ എന്നീ മൂന്ന് വ്യാഹ്രിതങ്ങളുടെ വിത്തുകളാണ്. നാലാമത്തെ ഭാഗം ബിന്ദുവും നാദവും ചേർന്നതാണ് , പ്രണവത്തിന്റെ പാരായണത്തെ തുടർന്നുള്ള അനുരണന ശബ്ദം പര - വാക് ( തുരിയ ) യുമായി യോജിക്കുന്നു. 'ഭാവ' ഇതി 'ഭൂഹ്' -അർത്ഥം 'സത്' എന്നാണ്. 'ഭാവയതി' ഇതി 'ഭുവ' -അർത്ഥം 'ചിത്ത്' . 'സ്വര്യതേ' ഇതി 'SVAH' - അർത്ഥം 'ആനന്ദ' എന്നാണ്. അങ്ങനെ, "ഭുർഭുവശ്വഃ" എന്ന പ്രസ്താവന 'സച്ചിദാനന്ദ'ത്തിന്റെ അവസ്ഥയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു , അത് 'പരമ യാഥാർത്ഥ്യ'മായ പരബ്രഹ്മത്തിന്റെ ആനന്ദകരമായ അവസ്ഥയാണ്; അതിനാൽ ഇത് 'പ്രണവ'ത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്. അതിനാൽ, ഇത് 'നിഗുണ പരബ്രഹ്മ'ത്തിന്റെ ഒരു പ്രകടനമാണ്. അതിനാൽ, 'നിർഗുണ ഉപാസകങ്ങൾ' ഉപയോഗിച്ച് ഓംകാരത്തെ ഒറ്റയ്ക്ക് ധ്യാനിക്കുന്നു. ഒരു ഗുരുവിന്റെ ദീക്ഷയ്ക്ക് ശേഷം മാത്രമേ ഇത് ചെയ്യാൻ പാടുള്ളൂ. ജപത്തിന്റെ പവിത്രത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനായി 'സഗുണ ഉപാസകങ്ങൾ' ഉപയോഗിച്ച് 'ഓം' എന്ന വാക്ക് ഉച്ചരിക്കുന്നു. 3. ഗായത്രി മന്ത്രവും 'ഓം':- ഓം പ്രതീകാത്മകതയുടെ എല്ലാ ആശയങ്ങളും ഗായത്രി മന്ത്രത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ബുദ്ധിയുടെ പ്രകാശത്തിനായി പരമമായ ദിവ്യസത്യത്തോടുള്ള പ്രാർത്ഥനയാണ് ഗായത്രി മന്ത്രം. മന്ത്രത്തിന്റെ ഉത്ഭവവും ഓംകാരമായി അതിന്റെ പ്രകടനവും ഛാന്ദോഗ്യ [ 2] , ബൃഹദാരണ്യക [3] ഉപനിഷത്തുകളിൽ വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗായത്രി മന്ത്രത്തിന് മുമ്പ് ഏഴ് വ്യാഘ്രതങ്ങൾക്കൊപ്പം ഓം എപ്പോഴും ചേർത്തിരിക്കുന്നു . ഗായത്രി മന്ത്രം ജപിക്കുമ്പോൾ പ്രണവം ജപിക്കുമ്പോൾ, സാധകന്റെ ഏഴ് താമരകളിൽ (അല്ലെങ്കിൽ ചക്രങ്ങളിൽ ) ഏഴ് വ്യാഹൃതികൾ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു, അവ മൂലാധാര ചക്രത്തിൽ ആരംഭിച്ച് ആജ്ഞ ചക്രത്തിൽ അവസാനിക്കുന്നു . ഭുഹ് മൂലാധാര ചക്രത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു ഭുവഃ സ്വാധിഷ്ഠാന ചക്രത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു മാനിപുര ചക്രത്തിലാണ് സ്വാഹ് പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നത്. മഹാ ഹ അനാഹത ചക്രത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു. വിശുദ്ധ ചക്രത്തിൽ ജനാഹ് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു ആജ്ഞ ചക്രത്തിലാണ് തപഃ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത് സത്യം ശസ്രാര ചക്രത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു . തുടർന്ന്, സുഷുമ്നാ നാഡി കുണ്ഡലിനി ശക്തിയെ മൂലാധാര ചക്രത്തിൽ നിന്ന് സഹസ്രാര ചക്രത്തിലേക്ക് കടത്തിവിടാൻ അനുവദിക്കുന്നു . സംയോജനം നടക്കുമ്പോൾ, അമൃതപ്രവാഹം ( സുധാ ധാര ) സംഭവിക്കുകയും വിവരണാതീതമായ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അന്വേഷകന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രപഞ്ചം പരമമായ ദിവ്യ യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ തിളക്കവും തേജസ്സും കൊണ്ട് പ്രകാശിക്കുന്നു. [4] 4. 'ഓം' എന്ന മന്ത്രത്തിന്റെ മഹത്വം - തിരുവെഴുത്ത് പരാമർശം:- വേദങ്ങൾ, ഉപനിഷത്തുകൾ, ഭഗവദ്ഗീത, മറ്റ് ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എന്നിവയിൽ പ്രണവത്തെ വളരെയധികം പ്രശംസിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിലും സംസ്കാരത്തിലും പ്രണവത്തിന്റെ മഹത്വത്തെ ജപിക്കുന്ന എണ്ണമറ്റ പരാമർശങ്ങൾ കാണാം. പ്രണവത്തിന്റെ മഹത്വം സൂചിപ്പിക്കുന്നതിന് അവയിൽ ചിലത് ഇവിടെ ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നു. Rig-Veda [5] narrates a legend that “Seers and gods, by the power of Vedic chants, got Sun out of darkness and the Sun of Divine Truth, the divine syllable Om.” Rig-Veda [6] describes Om as ‘bull of chants’. Rig-Veda [7] informs that the central Vedic chant in Gayatri mantra to the sun-God as Savitru, comes from three Vedic verses. During chanting, the three worlds (lokas), namely, Bhuh, Bhuvah and Svah are formed with Om as basis. Maha Naraayanam of Taittiriya Upanishad [8] reveals that one syllable Om is Brahman. Seekshaavalli of Taittiriya Upanishad [9] points out that ‘Om is the most sacred mantra for the aspirant to illuminate all his faculties including his own intellect. Om syllable is Brahman. The whole world is the physical form of Om and its sound permeates every thing.’ In Prasna Upanishad, [10] conversation between Satyakama and his teacher Pippalada explains the glory of worship of Pranava. According to it, Om is recommended for the meditation and the worship of supreme Reality, in Saguna Brahman form with its attributes, and Nirguna Brahman form without attributes. Katha Upanishad [11] declares that Om is Parabrahman. Yama reveals to the aspirant, Nachiketa, “Om is verily Brahman. This word is the highest. He who knows this word obtains, verily, whatever he desires.” Narayanopanishad [12] of Atharva Veda says, “The syllable Om is directly the Supreme Lord, full of bliss. Composed of three sounds, a, u, and m the Pranava becomes Om. The yogi who utters the Pranava becomes free from the bondage of repeated material birth.” Chandogya Upanishad [13] elaborates the glory and significance of Pranava in the first chapter (from 1 to 13 khandas), commencing “The syllable Om itself is Udgitha and is to be meditated upon….” Yoga Sutras of Patanjali [14] declare that manifesting word of God is Om. “His manifesting word is Om.” In Bhagavad-Gita [15] Lord Krishna says, “One, who thinks of me at the time of ultimate transit, by repeating the word Om, attains the highest state of samadhi, because it is the supreme combination of letters.” 12 Lingapurana describes that Lord Siva is stationed in letters AUM and in UMA. 13 In Skanda purana it is narrated that sage Vamadeva seeks the boon from Lord Skanda and learns the great secret of Pranava. In his devotional composition, Adi Sankara begins his famous Navaratnamalika Stotra in praise of Divine Mother as “Omkara panjara sukim” that the Divine Mother is captivated as a parrot in the cage of Omkara. The central theme of Mandukya Upanishad is the syllable Om, through which the mystery of Brahman is gathered to a point. The shortest of the Upanishads, having only twelve verses, Mandukya Upanishad, glorifies the syllable Om and gives a message that Om is every thing, including time. Gaudapada, [16] the glosser of Mandukya Upanishad says, “AUM is verily the beginning, the middle and end of all. Knowing AUM as such, one attains immediately to that Supreme Reality.” 5. Nadopasana:- Among the Vedas, the Sama Veda is essentially music oriented, the essence of which is Pranava. Omkara is Udgitha itself [17] and it is to be meditated upon. Pranava or Omkara is conceived as Nada Brahma, as the Self-luminous Brahman manifests itself in the Nada. Merging of the mind in Nada Brahman, while music is sung with devotion and understanding, is called Nadopasana. Nadopasana is an integral part of Indian culture which can boast of many nadopasakas through ages. Sages Tumbura and Narada and others have reached pinnacles of Nadopasana. Also, the famous music trinity of south India has sung, in depth, the significance of Nadopasana in Self Realization. Saint-singer Thyagaraja Swamy incorporates the principle and practice of Nadopasana in many of his Krities (works). Similarly, Muthuswami Dikshitar attributes divinites and manifestations to Pranava. 6. Process of meditation:- (a) Mandukya Upanishad:- The Mandukya Upanishad guides the seeker to evolve by the practice of meditation on AUM, as follows. “The disciple in his meditation-seat must continuously keep on chanting AUM in his mind. While chanting, he must observe the sounds of the syllables rising, falling and dying away. As the sounds rise up, he should superimpose the waking-state-ego, the dreamer and the sleeper and ultimately folding up the waking state into the dream, and the dream into deep-sleep-state merging ‘A’ into ‘U’ and ‘U’ into ‘M’ – he must take his identification to the ensuing silence between two successive AUMs. One should ‘Soak the mind with the roar of AUM; Identify the mind with the sound of AUM; He who is always unified with AUM shall no know fear whatsoever.’ ” [18] The three letters Akaara, Ukaara and Mkaara correspond to the three states, Jaagrat, Svapna and Sushupti. Also, these three letters represent the Visva, Thaijasa and Praajna personalities in us at the microcosmic (vyashti) level. Further, they represent Virat, Hiranyagarbha and Eswara at the macrocosmic (samishti) level. These personalities are nothing but the superimpositions on the fourth state, namely, Turiya which is Eternal, Immortal and absolute Knowledge, nothing but “Bliss”. Thus Omkara is a symbol of Atman [19]. The seeker has to find in the various letters of AUM, the three personalities and to realize the soundless part of AUM as the goal, which leads to the pure Atman in us. (b) Svetasvatara Upanishad:- The Svetasvatara Upanishad [20] suggests that the body should be considered as lower ‘arani’ and the Pranava as the upper ‘arani’. The churning of the two should be nothing but contemplation on the meaning of AUM. Just as the hidden fire in the aranis comes out of wood, Self Realization occurs. Benefits of meditation upon ‘OM’:- Mandukya Upanishad informs that meditation upon AUM promises the following benefits. The meditator attains a well developed waking personality (Visva). The meditator attains a well developed mind and intellect (Taijasa). Then he attains Praajna Ultimately, he attains Turiya. He who, thus understands the Truth signified by OM, is the real sage of Wisdom and of God Realization. 7. Closer to science:- 1. Sound of Universe:- It is a scientific fact that matter and energy are inter-convertible. [21] All material things in existence are, at the level of atoms and molecules, made up essentially of vibrating and pulsating energy. This fundamental energy is manifested in our hearing awareness as a continuous humming sound within and around every thing. This is the sound of the Origin of Universe. It is called Anahata Nada or unstruck sound. The audible sound that most resembles this sound is the sound of syllable AUM. Scientific investigations in the recent past are reported to have revealed very amazing and interesting facts about the sound of the universe that are very close to the spiritual findings. As per one of the leading Indian news papers (The Hindu, dated September 11th, 2003) “The Institute of Astronomy, Cambridge picked up sound waves, for the first time, from a cluster of galaxies 250 million light years away, and that the voice of the black hole is a B flat.” 2. Pancheekarana and OM Adi Sankara’s interpretation of Panchikarana [22] brings science and spirituality closer. According to Sankara, Brahman transforms itself into five rudimentary elements, (Pancha Bhuthaas), namely, earth, water, fire, air and ether (space). They admixture in different proportions and create the phenomenal world. Owing to Illusion (or Maya) the following sequential formation takes place. 1. Ether, linked to and of the nature of sound, is formed. 2. From ether, air of the nature of sound and touch, is formed. 3. From air, fire of the nature of sound, touch and form, is formed. 4. From fire, water of the nature of sound, touch, form and taste, is formed. 5. From water, earth of the nature of sound, touch, form taste and smell, is formed. In the gross world, none of these subtle elements exist by itself. Each of them quintuplicate, retaining half its own nature and one-eighth of each of others. Thus, each faculty of human being is linked to a particular element and to a power. This power is meditation on the AUM syllable, which allows for personal transformation. This transformation takes place by resolving of the waking state into the dream state, then from the dream state into the deep sleep state and finally, from the deep sleeps state into the Supreme. This contribution of Panchikarana to the power of Pranava lies in the relationship it can establish between the gross and the sublime, through linking each aspect with the relevant macrocosmic force. More details about ‘panchikarana’ can be found in ‘Paingalopanishad’, one of the 108 Upanishads. 8. Conclusion:- Sir John Woodroffe’s [23] observation in the context of Pranava or OM is worth noting. “The ancient Hindus had an aptitude to be appreciated in these often verbose days of saying a great deal in a few words. The mantra ‘Om’ is an instance. For this short syllable contains a whole philosophy which many volumes would not suffice to state – an eastern Philosophy, I may add, which is gaining increased support from western science. These two will be, before long, reconciled.” Swami Vivekananda [24] affirms, “So with the words for God in every other language; their signification is very small. This word Om, however, has around it all the various significances. As such it should be accepted by everyone.” By mystic repetition of Om, one can attune oneself to the cosmic mind and thus is lifted up spiritually, when flow of inspiration takes place. The symphony of Pranava can help human beings alleviate their mundane blues and takes them to the sublime spiritual heights where from all worldly objects and emotions appear to be very small and negligible. The Pranava is, by any standard of judgment, the best and the only ‘song of life’. Any attempt to misuse the sacred syllable ‘Om’ is either ignorance or sheer arrogance… References:- [1] Mandukya Upanishad, Sloka 1 “Omityedaksharam idam sarvam … … Omkaara eva. “ [2] Chandogya Upanishad – 2. 23. 2-3 [3] Brihadaranyaka Upanishad – 5. 4. 1-8 [4] Soundarya Lahari by Adi Sankara, Sloka10, “Sudhaa dhaaraa.. Kuharini” [5] Rig-Veda 5. 40. 6 “Svarbhaanoram … brahmanaa vindadatrih” [6] Rig-Veda 4. 58. 2, 3 “Vayam naama prabravaamaa … etat” “Chatvaari sringaa… aavivesa” [7] Rig-Veda 3. 62. 10-12 “Tatsaviturvareenyam .. prachodayaat” “Devasya savituh raatimeemahee” “Devavarassavitaaram ….. . suvriktibhih” [8] Mahaa Naaraayanam 33. 51 “Omityekaaksharam Brahma”. [9] Seeksha Valli 4. 7 “Yaschandasaa .. vitatnvaanaa” 16 “Omiti brahma.. Paapnoti” [10] Prasna Upanishad 5. 3 “Tasmai sahovaacha …. anveti” [11] Katha Upanishad 1. 1. 16 “Etadhyeevaaksharan … tasya tat” [12] Narayanopanishad 3 “Om pratyaganandam brahma pranava svarupam … janma samsaara bhandhanaat”. [13] Chandogya Upanishad 1. 1. 1 “Omityetadaksharamugithamupaseeta” [14] Patanjali Yoga sutras, 1. 23 “Eswarapranidhanaadhvaa” 1, 27 “Tasya vaachakah pranavah” [15] Bhagavad-Gita 8. 13 “Omityekaksharam brahma .. paramaam gatim” [16] “Mandukya Upanishad with Gaudapada Karikas” p115, By Swami Chinmayananda, Central Mission Trust, Bombay (1994). [17] Chandogya Upanishad 1. 1. 1-5 [18] “Gaudapada Karikas”, Slokas 23-28. By Swami Chinmayananda, Central Mission Trust, Bombay (1994). [19] “Mandukya Upanishad”, By Sree Sarvananda Swamy, Sree Ramakrishna Math, Madras (2001). [20] Svetasvatara Upanishad, 1. 14 “Svadehamaranim kritvaa pranavamchottaraaranim Dhyaana nirmathanaabhyaat devam paschet nigudhavat”. [21] Einstein’s mass-energy relation, E=mc2 [22] “Tattva Bodha”, By Adi Sankara. [23] “Garland of letters”, By John Woodroffe, (Auromere, Inc ) 1979 Ganesh & Co., Chennai. [24] “The complete works of Swami Vivekananda”, Volume 1, p219, Advaita Ashrama, Calcutta (1997) The End.