ദിവസം 183
ശ്രീമഹാഭാഗവതകഥകൾ തുടരുന്നു,,,,,,
               !!!  ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരണം  !!!
!!!:::::::::::::::!!!::::::::::::::::!!!::::::::::::::::!!!::::::::::::::!!!
         തനിക്കുള്ള യാഗം മുടക്കിയതിന് ഗോപന്മാരെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് ഇന്ദ്രൻ തീരുമാനിച്ചു. 

      ഈവിധം രാജസബുദ്ധിയാലുണ്ടായ ദർപ്പത്താൻ യാഥാർത്ഥ്യം ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിവില്ലാതെ, വൃത്രവൈരി ദുർമദാന്ധനായി എത്രയും ശക്തിവർദ്ധിച്ച പ്രളയമേഘങ്ങളെ വിളിച്ച്, നന്ദഗോപവാടത്തേയും പ്രളയവർഷം ചെയ്ത് സർവ്വവും നശിപ്പിക്കുവാൻ ആജ്ഞാപിച്ചു. അനന്തരം വജ്രായുധവുമേന്തി ഐരാവതത്തിൻറെ മുകളിൽ കയറി അമരേന്ദ്രനും അങ്ങോട്ടു പുറപ്പെട്ടു. 

             പെട്ടെന്ന് വൃന്ദാവനത്തിന് ഉപരിതലത്തിലുള്ള ആകാശമണ്ഡലമാകെ, പ്രളയകാളമേഘങ്ങളാൽ സമാവൃതമായി. സൂര്യപ്രകാശം കുറഞ്ഞു സർവ്വത്ര അന്ധകാരം വ്യാപിച്ചു. ഭയങ്കരങ്ങളായ ഇടിമുഴക്കങ്ങളും മിന്നൽപ്പിണരുകളും ശക്തിയായ കൊടുങ്കാറ്റും പ്രകൃതിയെ ഭീകരമാക്കിത്തീർത്തു. തുമ്പിക്കൈ വണ്ണത്തിൽ ഇടവിടാതെയുള്ള പേമാരിയും തുടങ്ങി. ആബാലവൃദ്ധം ഗോപികാഗോപന്മാരും ഗോവൃന്ദങ്ങളും മരണഭീതിയോടെ പകച്ചമ്പരന്നു. 

     കൊടുങ്കാറ്റിൽ മരങ്ങൾ ഒടിഞ്ഞു വീഴുന്നു. മിന്നൽപ്രഭകളേറ്റ് അഗ്നിജ്വലിക്കുന്നു, ഇടിഗർജ്ജിതങ്ങൾ അലറുന്നു. കാട്ടാറുകൾ പോലെ വെളളം പലവഴിക്കും കുത്തിയൊലിക്കുന്നു. മേൽപ്പുരകൾ തകർന്നു വീഴുന്നു. 

       " കൃഷ്ണാ! ഇതെന്താണീ കാണുന്നത്? "--- നന്ദഗോപർ നെഞ്ചുതടവിക്കൊണ്ട് മകനോട് ചോദിച്ചു. കൃഷ്ണനെ നോക്കി എല്ലാവരും പറഞ്ഞു:----

      " കൃഷ്ണാ! ഇത് ഇന്ദ്രൻ ചെയ്യുന്ന ദ്രോഹമാണ്. യാഗം മുടക്കിയതിനാൽ കുപിതനായിത്തീർന്ന ഇന്ദ്രൻ ചെയ്യുന്ന പ്രതികാരമാണിത്. സംശയമില്ല. "

         മഴയില്ലാത്ത ആ കാലത്ത് ഏതാദൃശമൊരു പ്രളയവർഷം ചെയ്യുന്നത്, ഇന്ദ്രകോപം കൊണ്ടാണെന്ന് അവർ ഊഹിച്ചതിൽ തെറ്റില്ല. 

     സരസിജനയനൻ സാന്ത്വനരൂപത്തിൽ പറഞ്ഞു:-  ' നാം യാഗം കഴിച്ചത് ഗോവർദ്ധത്തിനല്ലേ! ആ ഗോവർദ്ധനം തന്നെ നമ്മെ രക്ഷിക്കും. വരൂ, പശുക്കളോടും കുട്ടികളോടുംകൂടി നിങ്ങളെല്ലാവരും എൻറെ കൂടെ വരൂ; ഇവിടെ ആരും താമസിക്കേണ്ട. ശ്രീദാമാവേ! നമ്മുടെ കൂട്ടുകാരേയും വിളിച്ചോളൂ. സ്ത്രീകളും പോരട്ടെ. പേടിക്കേണ്ട. ഗോവർദ്ധനം നമ്മെ രക്ഷിക്കും. '

       വല്ലവീവല്ലവന്മാർ അവരുടെ സ്വത്തുക്കളായ പശുക്കളോടും വത്സങ്ങളോടും കൂടി കൃഷ്ണനെ അനുഗമിച്ചു ഗോവർദ്ധനശൈല സമീപത്ത് എത്തി. കൃഷ്ണൻ മുമ്പോട്ടടുത്ത് തൻറെ കൊച്ചുകൈകൊണ്ട് ആ പർവ്വതത്തെ കുത്തിപ്പറിച്ചെടുത്തു പൊക്കി ഒരു കുടയായി പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:--

        ' ഇതാ കണ്ടില്ലേ; നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുവാനായി ഗോവർദ്ധനം തനിയെ പൊങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇത് താഴെ വീഴുകയൊന്നുമില്ല. എങ്കിലും നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിനുവേണ്ടി ഒരു നേരമ്പോക്കായി ഞാൻ ഒറ്റക്കൈകൊണ്ട് ഇതിനെ താങ്ങിയിരിക്കുന്നു. എന്നുമാത്രം. ഇതിനിടയിൽ നമുക്കും നമ്മുടെ പശുക്കൾക്കും മഴയും വെയിലുമേൽക്കാതെ സുഖമായി കഴിഞ്ഞുകൂടുവാനുള്ള സ്ഥലമുണ്ട്. എല്ലാവരും ഇതിനടിയിൽ വന്നു സുഖമായി ഇരുന്നുകൊള്ളുക. ഇന്ദ്രൻറെ പ്രളയമേഘം എത്രമാത്രം വർഷിക്കുമെന്നറിയാമല്ലോ. '

       വാമഹസ്തത്താൽ പർവ്വതത്തെ താങ്ങിക്കൊണ്ടും, ദക്ഷിണഹസ്ഥിതമായ പുല്ലാംങ്കുഴൽ പല്ലവാധരങ്ങളിൽ ചേർത്ത് ഊതിക്കൊണ്ടും, പരമാനന്ദമൂർത്തിയായ പരമാത്മാ കൃഷ്ണൻ ആ നിൽപ്പിൽ അങ്ങനെ നിന്നു. ഗോപന്മാരും അവരുടെ സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും പശുക്കളും വത്സങ്ങളും, ആ കുന്നിനടിയിൽ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാനും തുടങ്ങി. ആഹാരത്തിന് ഗോപന്മാർ പശുക്കളുടെ പാൽ ഉപയോഗിച്ചു. പെരുമഴയാണെങ്കിലും പശുക്കൾ പുറത്തിറങ്ങി പുല്ലുകൾ തിന്നു തിരിച്ചു മലയടിയിൽ വന്നു വിശ്രമിച്ചു. 

        ഇന്ദ്രൻ ഇടതടവില്ലാതെ പെരുമഴ പെയ്യിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നുവെങ്കിലും ഗോപന്മാർക്കും ഗോവൃന്ദങ്ങൾക്കും യാതോരു അല്ലലും ഉണ്ടായില്ല. കുന്നും ചുമന്നുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന കണ്ണൻറെ കായാംമ്പൂമേനി വിയർക്കുന്നത് കണ്ട് ഭക്തകളായ ഗോപസ്ത്രീകൾ താപാശ്രുക്കൾ പൊഴിച്ചു. 

    മകൻറെ നിൽപ്പു നോക്കി യശോദ ചുണ്ടുവിതുമ്പി കരയുന്നതു കണ്ട് ബലരാമൻ അടുത്തുചെന്ന് സാന്വനപ്പെടുത്തി --- ' അമ്മേ! എന്തിനു സങ്കടപ്പെടുന്നു? പർവ്വതം തനിയെ പൊങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്. കൃഷ്ണൻ അതിൻറെ ചുവട്ടിൽ പോയി കയ്യും പൊക്കി വെറുതെ നിൽക്കുന്നുവെന്നു മാത്രം. അവൻറെ ഒരു നേരമ്പോക്ക്. അത്രേയുള്ള.' 
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   Sasi Narayanan: പല്ലാരിമംഗലം ബ്രദേഴ്സ് 
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
      ഈവിധം സാന്ത്വനപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും, ആ അഗ്രജനും അനുജൻറെ നിൽപ്പു കണ്ട് സങ്കടം തോന്നി. 

   രാമൻ സാവധാനം കാർവർണ്ണൻറെ അഭ്യർണ്ണത്തിൽ ചെന്ന് സ്നേഹപൂർവ്വം പതുക്കെ ചോദിച്ചു:----

      'കൃഷ്ണാ! ഭാരം കൊണ്ട് നീ വിഷമിക്കുന്നുണ്ടോ? ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കുറേനേരം പോയിരുന്നു വിശ്രമിക്ക്. നീ തിരിച്ചു വരുന്നതുവരെ ഞാൻ ചുമക്കാം. '

         ലോകം മുഴുവനും ഒരു കടുകുമണിപ്രായം തൻറെ ഫണത്തിന്മേൽ വഹിക്കുന്ന അനന്തൻറെ അംശാവതാരമായ സങ്കർഷണന് ആ മല ഒരു മലരാണ്. കൃഷ്ണനതറിയാം. പക്ഷെ; ഗോവർദ്ധനം നമ്മേ രക്ഷിക്കുമെന്നുറപ്പു കൊടുത്തുകൊണ്ട്, ഇന്ദ്രയാഗം മുടക്കിച്ചത് താനാണ്. ആ സ്ഥിതിക്ക് താൻതന്നെ അതു ചുമക്കണം, എന്നു താമരാക്ഷൻ ചിത്തതാരിലുറച്ചു. 

      കൃഷ്ണസവിധത്തിൽ നിന്നും തിരിച്ചു വന്ന രൗഹിണേയനോട് അശ്രുധാര വാർത്തുകൊണ്ട് യശോദ വീണ്ടും ചോദിച്ചു:-- ' മകനേ! രാമാ! മല തന്നത്താൻ പൊങ്ങിയതല്ല. എൻറെ മകൻ മല ചുമക്കുകയാണ്. ആ ഉണ്ണിക്കൈ തളരുകയില്ലേ? ആ പൂവുടൽ കുഴയുകയില്ലേ? നിന്നുനിന്ന് ഉണ്ണിക്കാലുകൾ കഴക്കുകയില്ലേ?' 

       അപ്പോൾ അടുത്തു നന്ദഗോപനും ഇരുന്നു സങ്കടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ബലഭദ്രൻ സമാധാനപ്പെടുത്തി:-----

      ' അമ്മേ! നിങ്ങളാരും പരിതപിക്കേണ്ട. കൃഷ്ണന് യാതൊരു വിഷമവുമില്ല. ഘോരനായ കാളിയൻറെ മദം കെടുത്തിയവൻ; തൊട്ടിലിൽ വച്ചു പൂതനയെ കൊന്നവൻ, ശകാടാസുരനെ തകർത്തവൻ, അഘാസുരനെ നിധനം ചെയ്തവൻ, അമ്പാടിയിലെ മരുതുമരങ്ങൾ മറിച്ചിട്ടവൻ---- അങ്ങനെ അത്ഭുത ശക്തിയുള്ള ബാലനാണ് കൃഷ്ണൻ, പോരെങ്കിൽ, മല അവൻ ചുമക്കുകയുമല്ല. അതു തന്നത്താൻ പൊങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്.           (തുടരും)
***********************************************
ചോദ്യം:- ഗോവർദ്ധനപർവ്വതം കുറച്ചു നേരം താൻ ചുമക്കാമെന്ന് ബലരാമൻ പറഞ്ഞിട്ടും, എന്തുകൊണ്ടാണ് കൃഷ്ണൻ അതിനു മുതിരാതെ തന്നത്താൻ ആ മല ചുമന്നുനിന്നത്?
************************************************
വായിച്ചവർക്ക് ഉത്തരം കമന്റ് ചെയ്യാം 
**********************************************
(ശ്രീമഹാഭാഗവതം: ദശമസ്ക്കന്ധം അദ്ധ്യായം 25,26)