ദൈവീക ഗുണസമ്പൂര്‍ണതയോടെ ജനിക്കുന്ന മനുഷ്യന് സാത്വികങ്ങളായ അഭയം മുതലായ ഗുണങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവും. അവ പരമപദപ്രാപ്തിക്കു കാരണമാവുകയും ചെയ്യും എന്ന് പ്രതിപാദിച്ചു. ആസുരിക ഗുണങ്ങളോടെ ജനിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ദുര്‍ഗുണങ്ങള്‍ നാം ഉപേക്ഷിക്കണം എന്ന് പറയാന്‍വേണ്ടി അവ വിവരിക്കുന്നു.

 ദംഭഃ ((16-4)

വേഷം, സംഭാഷണം, ആചാരം ഇവയില്‍ തനിക്ക് മഹത്ത്വം കിട്ടാന്‍വേണ്ടി, ഞാന്‍ ധര്‍മ്മനിഷ്ഠയുള്ളവനാണ് എന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും ധാര്‍മ്മിക കര്‍മ്മങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിക്കുക. ഇത്തരം ആള്‍ക്കാര്‍ക്ക് ''ദര്‍മ്മധ്വജികള്‍''-എന്ന പേരാണ് ശാസ്ത്രങ്ങള്‍ നല്‍കിയിട്ടുള്ളത്.

(2) ദര്‍പ്പഃ (16-4)

വിദ്യ, സൗന്ദര്യം, കുലം, മഹത്വം, ധനസമൃദ്ധി, പ്രവര്‍ത്തന സാമര്‍ത്ഥ്യം എന്നിവയാല്‍ മനസ്സിന്റെ എടുത്തുചാട്ടം. ഇതു മൂലം സജ്ജനങ്ങളെ അപമാനിക്കുകയും ചെയ്യുക.

(3) അഭിമാനഃ (16-4)

ഈ പദത്തിന് 'അതിമാനം' എന്ന മറ്റൊരു പാഠമാണ് ശ്രീശങ്കരാചാര്യരും, ശ്രീരാമാനുജാചാര്യരും നിരബാര്‍ക്കനും സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. രണ്ടുപദത്തിനും അര്‍ത്ഥം ഒന്നുതന്നെയാണ്. 

ധനം, കുലം മുതലായവകൊണ്ട് എന്നെ എല്ലാവരും പൂജിക്കണം, ഞാനാണ് ഉത്കൃഷ്ടന്‍ എന്ന മനോഭാവം തന്നെ, അഹംഭാവം തന്നെ.

(4) ക്രോധഃ (16-4)

അതി രൂക്ഷമായും മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അപ്രിയമായും സംസാരിക്കുക, ആവിധം തന്നെ കൈകാലുകള്‍കൊണ്ട് പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുക ഇങ്ങനെ മറ്റുള്ളവരെ ഭയപ്പെടുത്തുക. ഇതാണ് പരുഷത.

(6) അജ്ഞാനം (16-4)

യഥാര്‍ത്ഥാവസ്ഥയും അയഥാര്‍ത്ഥവസ്ഥയും തിരിച്ച് അറിയാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്ത മാനസിക നിലപാട,് ചെയ്യേണ്ടതും ചെയ്യരുതാത്തതും മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഒരുങ്ങാത്ത അവസ്ഥ, നന്മയും തിന്മയും ഇല്ലാത്ത ശൂന്യത,. ഈ ആറു ദുര്‍ഗുണങ്ങള്‍, ആസുരിക ഗുണങ്ങളോടെ ജനിക്കുന്ന മനുഷ്യന് ഉണ്ടാവും. 

ഭഗവാന്റെ ആത്മരൂപത്തിലുള്ള വേദപുരാണേതിഹാസ-ധര്‍മ്മശാസ്ത്രങ്ങള്‍ക്ക് അനുകൂലമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന മനുഷ്യരെ ദൈവീക ഗുണസമ്പന്നരെന്നും ഭഗവദാജ്ഞയ്ക്ക് വിപരീതമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവരെ ആസുരിക ഗുണസമ്പന്നരെന്നും പറയാം.

 9961157857