*ശിവാനന്ദലഹരി*

*ശ്ലോകം 12*

*ഗുഹായ‍ാം ഗേഹേ വാ ബഹിരപി വനേ വാഽദ്രിശിഖരേ*

*ജലേ വാ വഹ്നൌ വാ വസതു വസതേഃ കിം വദ ഫലം |*

*സദാ യസ്യൈവാന്തഃകരണമപി ശംഭോ തവ പദേ*

*സ്ഥിതം ചേദ്യോഗോഽസൌ സ ച പരമയോഗീ സ ച സുഖീ*

ഗുഹായ‍ാം – പര്‍വ്വതത്തിലെ ഗുഹയിലോ; 

ഗേഹേ വാ – ഗൃഹത്തിലോ;

 ബഹിഃ അപി – പുറത്തുതന്നേയോ;

 വനേ വാ – വനത്തിലോ;

 അദ്രിശിഖരേ – മലയുടെ കൊടുമുടിയിലോ;

 ജലേ വാ വഹ്നൗ വാ – വെള്ളത്തിലോ തീയിലോ; 

വസതു – (ഒരുവന്‍ ) പാര്‍ത്തുകൊള്ളട്ടെ; 

വസതേഃ – വസിച്ചുവന്നാലും;

 കിം ഫലം? വദ – എന്തുപ്രയോജനം? പറഞ്ഞാലും;

 ശംഭോ! – ശംഭോ!; 

യസ്യ അന്തഃകരണം – ഏതൊരുവന്റെ മനസ്സ്; 

സദാ അപി – എല്ലാ കാലത്തും;

 തവ പദേ –  നിന്തിരുവടിയുടെ കാലടികളി‍ല്‍ മാത്രം;

 സ്ഥിതം ചേത് – പതിഞ്ഞതായി ഭവിക്കുന്നുവോ;

 അസൗ യോഗഃ – അതുതന്നെയാണ് യോഗം;

 സഃ ച പരമയോഗീ – അവന്‍തന്നെയാണ് അത്യുത്‍കൃഷ്ടമായ യോഗചര്‍യ്യകളോടുകൂടിയവ‍ന്‍ !;

 സഃ ച സുഖീ – അവന്‍തന്നെയാണ് സുഖമനുഭവിക്കുവാന്‍ അര്‍ഹനായിത്തീരുന്നത്.

ഗിരിഗഹ്വരത്തിലോ മണിമാളികയിലോ, പുറത്തോ, കാട്ടിലോ, പര്‍വ്വതശിഖരത്തിലോ, ജലത്തിലോ, അഗ്നിയിലോ ഒരുവന്‍ താമസിച്ചുകൊള്ളട്ടെ. അതുകൊണ്ട് എന്തൊരു കാര്യമാണുള്ളത്? ഏതൊരുത്തന്റെ ഹൃദയം നിന്തിരുവടിയുടെ കാലിണകളില്‍മാത്രം പതിയുന്നുവോ അതുതന്നെയാണ് യോഗം, അവന്‍തന്നെയാണ് യോഗി, അവന്‍തന്നെയാണ് സര്‍വ്വ സുഖങ്ങളുമനുഭവിക്കുന്നവ‍ന്‍‌‍.

*തുടരും*

*കടപ്പാട്*