കേശവവാണി നമസ്കാരം! പരേഷാം യദസൂയേത ന തത് കുര്യാത് സ്വയം നര: യോഹ്യസൂയുസ്തഥാ യുക്ത സോപഹാസം നിയച്ഛതി പരാശര ഗീത മഹാഭാരതം ​പരേഷാം - അന്യന്മാരുടെ, മറ്റുള്ളവരുടെ ​യത് - ഏതൊന്നിനെ ​അസൂയേത - അസൂയപ്പെടുന്നുവോ, ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലയോ, ദേഷ്യപ്പെടുന്നുവോ ​നര: - മനുഷ്യൻ ​തത് - അതിനെ ​ന കുര്യാത് - ചെയ്യരുത് ​സ്വയം - താൻ തന്നെ ​യ: - ഏതൊരുവൻ ​ഹി - തീർച്ചയായും ​അസൂയുഃ - അസൂയപ്പെടുന്നവനായി ​തഥാ യുക്ത: - അപ്രകാരം പ്രവർത്തിക്കുന്നവൻ ​സഃ - അവൻ ​ഉപഹാസം - പരിഹാസം, കളിയാക്കൽ ​നിയച്ഛതി - നേടുന്നു, പ്രാപിക്കുന്നു ​അർത്ഥം (പൂർണ്ണമായ ആശയം) ​മറ്റൊരാൾ ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു മനുഷ്യൻ അസൂയപ്പെടുകയോ, അത് മോശമാണെന്ന് പറയുകയോ ചെയ്താൽ, താൻ ഒരിക്കലും അതേ കാര്യം സ്വന്തമായി ചെയ്യരുത്. എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, ഏതൊരുവൻ അസൂയപ്പെടുന്നവനായിരിക്കെ, താൻ തന്നെ അസൂയപ്പെട്ട ആ കാര്യം പിന്നീട് ചെയ്യുന്നുവോ, അവൻ തീർച്ചയായും പരിഹാസത്തിന് പാത്രമാകും. ​ആശയം (സന്ദേശം) ​ഈ ശ്ലോകം മനുഷ്യൻ സ്വഭാവത്തിൽ പാലിക്കേണ്ട സ്ഥിരതയെയും ആത്മാർത്ഥതയെയും കുറിച്ച് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ​വാക്കും പ്രവൃത്തിയും തമ്മിലുള്ള ചേർച്ച: ഒരാൾ മറ്റൊരാളുടെ പ്രവൃത്തിയെ വിമർശിക്കുകയോ, അതിനോട് അസൂയപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നത് ആ പ്രവൃത്തി മോശമാണ് എന്നതിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലായിരിക്കണം. അങ്ങനെയുള്ള ഒരു കാര്യം പിന്നീട് താൻ തന്നെ ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് സ്വന്തം അഭിപ്രായത്തെയും നിലപാടിനെയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു. ​വിമർശനത്തിലെ ആത്മാർത്ഥത: ഒരാൾ മറ്റൊരാളുടെ കാര്യം കണ്ട് അസൂയപ്പെടുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥത്തിൽ അയാൾക്ക് ആ കാര്യം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്, പക്ഷെ അതിന് സാധിക്കാത്തതിലുള്ള അമർഷമാണ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ അസൂയയുടെ പുറത്ത് അതിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ ശേഷം പിന്നീട് താൻ തന്നെ അത് ചെയ്യുമ്പോൾ, അയാൾക്ക് തൻ്റെ മുൻ നിലപാടിൽ ആത്മാർത്ഥതയില്ലായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു. ​പരിഹാസത്തിൻ്റെ കാരണം: മറ്റൊരാളെ നിഷേധിച്ച്/വിമർശിച്ച്/അസൂയപ്പെട്ട് തള്ളിപ്പറഞ്ഞ കാര്യം പിന്നീട് ചെയ്യുമ്പോൾ, ആളുകൾക്ക് അയാളെ കളിയാക്കാൻ അവസരം ലഭിക്കുന്നു. കാരണം, അയാൾ തൻ്റെ ഇരട്ടത്താപ്പ് സ്വയം തുറന്നു കാണിക്കുകയാണ്. ​ചുരുക്കത്തിൽ, മറ്റൊരാൾ ചെയ്യുന്നതിനോട് നമുക്ക് അസൂയയുണ്ടെങ്കിൽ പോലും, അതിനെ പരസ്യമായി വിമർശിക്കുകയോ തള്ളിപ്പറയുകയോ ചെയ്യരുത്. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ, പിന്നീട് അതേ കാര്യം ചെയ്യേണ്ടി വരുമ്പോൾ നാം ലോകത്തിനു മുന്നിൽ പരിഹസിക്കപ്പെടും. ഒരാൾ തൻ്റെ നിലപാടുകളിൽ സത്യസന്ധതയും സ്ഥിരതയും പുലർത്തണം എന്ന മഹത്തായ സന്ദേശമാണ് ഈ ശ്ലോകം നൽകുന്നത്. ​ശ്ലോകത്തിൻ്റെ സൗന്ദര്യവും പ്രസക്തിയും ​മഹാഭാരതത്തിലെ ശാന്തിപർവ്വത്തിൽ ധർമ്മത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സംവാദമാണ് പരാശര ഗീത. ഋഷിമാരിൽ പ്രമുഖനായ പരാശരൻ ധർമ്മത്തിൻ്റെ സൂക്ഷ്മവശങ്ങൾ വിവരിക്കുന്നതിനിടയിൽ, മനുഷ്യൻ്റെ സ്വഭാവദൂഷ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും അതിൻ്റെ ഫലങ്ങളെക്കുറിച്ചും പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഒരു സന്ദർഭത്തിലെ മനോഹരമായ ഒരു ശ്ലോകമാണിത്. ​ഭാഷാപരമായ സൗന്ദര്യം: ​ഈ ശ്ലോകം വളരെ ലളിതവും അതേസമയം ശക്തവുമായ സംസ്കൃത പദങ്ങളാൽ സമ്പന്നമാണ്. ​'യദസൂയേത' (അസൂയപ്പെടുന്നുവോ), 'ന കുര്യാത്' (ചെയ്യരുത്) എന്നീ ക്രിയകളുടെ കൃത്യമായ പ്രയോഗം നിയമപരമായ ഒരു ഉപദേശം നൽകുന്നതിൻ്റെ ഭംഗി നൽകുന്നു. ​'സ്വയം നര:' (മനുഷ്യൻ സ്വയം) എന്ന പ്രയോഗം ഓരോ വ്യക്തിക്കും ബാധകമായ ഒരു സാർവ്വലൗകിക സത്യത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ​'സോപഹാസം നിയച്ഛതി' (അവൻ പരിഹാസം നേടുന്നു) എന്ന അന്ത്യഭാഗം ഈ ഉപദേശം ലംഘിച്ചാലുള്ള കടുത്ത പ്രത്യാഘാതത്തെ ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് പോലെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ​ആശയപരമായ ആഴം: ​ഇരട്ടത്താപ്പിനുള്ള വിമർശനം: ഈ ശ്ലോകം മനുഷ്യസമൂഹത്തിൽ സാധാരണയായി കാണുന്ന ഇരട്ടത്താപ്പിനെ (Hypocrisy) അതിശക്തമായി വിമർശിക്കുന്നു. മറ്റൊരാളുടെ പ്രവൃത്തിയെക്കുറിച്ച് ഒരു അഭിപ്രായം പറയുമ്പോൾ നാം എത്രമാത്രം സത്യസന്ധത പുലർത്തണം എന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ​സാമൂഹിക പ്രസക്തി: രാഷ്ട്രീയത്തിലായാലും, സാമൂഹിക വിഷയങ്ങളിലായാലും, വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലായാലും ഈ ഉപദേശം വളരെ പ്രസക്തമാണ്. നമ്മൾ വിമർശിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ നമ്മൾ തന്നെ ഏർപ്പെടുമ്പോൾ, നമ്മുടെ വിശ്വാസ്യത (Credibility) പൂർണ്ണമായും നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ​ആത്മപരിശോധനയ്ക്കുള്ള ആഹ്വാനം: ഈ ശ്ലോകം നമ്മെ ആത്മപരിശോധനയ്ക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മൾ മറ്റൊരാളോട് അസൂയപ്പെടുന്നത് അയാൾ ചെയ്ത പ്രവൃത്തി മോശമായതുകൊണ്ടാണോ, അതോ നമുക്ക് അത് ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തതിൻ്റെ ഈർഷ്യകൊണ്ടാണോ? നമ്മുടെ വിമർശനത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനം ധർമ്മമാണോ അതോ അസൂയയാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ശ്ലോകം സഹായിക്കുന്നു. ​സംഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, മനുഷ്യൻ്റെ വാക്കുകൾക്കും പ്രവൃത്തികൾക്കും ഇടയിൽ ഒരു ധാർമ്മിക പാലം ഉണ്ടായിരിക്കണം എന്നും, നിലപാടുകളിലെ സത്യസന്ധതയില്ലായ്മ ഒരുവനെ സ്വയം പരിഹാസ്യനാക്കി മാറ്റുമെന്നും കാലാതീതമായ ഒരു ധാർമ്മിക പാഠം ഈ നാലുവരി ശ്ലോകം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.