ക്ലാസ്സിക്കൽ സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്ന് വേദ സംസ്കൃതത്തെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്ന പ്രധാന വശങ്ങളിലൊന്ന് ഉച്ചാരണങ്ങളുടെ ഉപയോഗമാണ്. പുരാതന സംസ്കൃത ഉച്ചാരണത്തെ പിച്ചിന്റെയോ സ്വരത്തിന്റെയോ വ്യത്യാസത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നതായി വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇംഗ്ലീഷിൽ ചെയ്യുന്നതുപോലെ, വ്യാകരണജ്ഞർ ഒരിക്കലും ഇതിനെ സമ്മർദ്ദ വ്യത്യാസം എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. സംസ്കൃതത്തിൽ സ്വരങ്ങളെയോ സ്ഥായികളെയോ സ്വര സ്വരം എന്ന് വിളിക്കുന്നു. സ്വരാക്ഷരങ്ങളിൽ മൂന്ന് സ്വരങ്ങൾ അഥവാ സ്വരങ്ങളുണ്ട്. ഉദാത്ത ഉദാത്ത ("ഉയർത്തിയ" എന്നർത്ഥം), അനുദാത്ത അനുദാത്ത ("ഉയർത്തിയിട്ടില്ല" എന്നർത്ഥം), സ്വരിത സ്വരിതം ("ശബ്ദിച്ചത്" എന്നർത്ഥം). ഉദാത്ത ഒരു ഉയർന്ന സ്വരമോ പിച്ച് സ്വരമോ ആണ്, അനുദാത്ത ഒരു താഴ്ന്ന സ്വരമാണ്, സ്വരിത ഒരു സർക്കംഫ്ലെക്സ് ആക്സന്റ് പോലെയാണ്. ഇത് ഉയർന്ന സ്വരത്തിന്റെയും താഴ്ന്ന സ്വരത്തിന്റെയും സംയോജനമാണ് (സ്വരങ്ങൾ ഉയർന്ന് പിന്നീട് താഴുന്നു). സാധാരണയായി, ഒരു വാക്കിൽ ഒരു അക്ഷരത്തിന് മാത്രമേ ഉച്ചാരണമുള്ളൂ (ഈ നിയമത്തിന് ചില അപവാദങ്ങളുണ്ട്, ഒരു വാക്കിൽ രണ്ട് അക്ഷരങ്ങൾക്ക് ഉച്ചാരണമുള്ളൂ). [ഒരു അക്ഷരം “ഉച്ചരിച്ചിരിക്കുന്നു” എന്ന് ഞാൻ പറയുമ്പോൾ, ആ അക്ഷരത്തിന് ഉദാത്ത ഉദാത്ത അല്ലെങ്കിൽ “ഉയർത്തിയ” സ്വരം ഉണ്ടെന്നാണ് ഞാൻ അർത്ഥമാക്കുന്നത്.]. ഒരു അക്ഷരത്തിൽ സ്വരാക്ഷരത്തിനാണ് ഉച്ചാരണമുള്ളത്. സ്വരിതങ്ങൾ രണ്ട് തരത്തിലുണ്ട്, എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതവും സ്വതന്ത്ര സ്വരിതവും. സാധാരണയായി ഒരു ഉദാത്തയ്ക്ക് ശേഷം എപ്പോഴും (ചില അപവാദങ്ങളുണ്ട്) ഒരു സ്വരിത ഉണ്ടാകും, അതിനെ എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത എന്ന് വിളിക്കുന്നു . എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത ഒരു ഉദാത്തയെ പിന്തുടരുന്ന ഒരു നിഴൽ മാത്രമാണ്. കൂടാതെ, ഒരു എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത അതിന്റെ സ്വഭാവം നഷ്ടപ്പെട്ട്, താഴെ പറയുന്ന പദത്തിന്റെ ഉച്ചാരണം (ഉദാത്ത അല്ലെങ്കിൽ സ്വതന്ത്ര സ്വരിത) തൊട്ടുപിന്നാലെ വന്നാൽ അനുദാത്തയായി മാറുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, téna teno, té ca ते च॑ എന്നിവയിൽ, ഉച്ചാരണമുള്ള té യ്ക്ക് ശേഷം na, ca എന്നിവയിൽ എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, തെന തേ തേന തേ, തേ ച സ്വർ തെ ച സ്വവർ എന്നതിൽ na, ca എന്നിവ അനുദത്തമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു, കാരണം ഇനിപ്പറയുന്ന ഉദാട്ടവും സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയും. സ്വതന്ത്ര സ്വരിതം ദ്വിതീയമാണ്, ഒരു ഉദാത്ത സ്വരാക്ഷരത്തിന്റെയും തുടർന്നുള്ള അനുദാത്ത സ്വരാക്ഷരത്തിന്റെയും (സംധികളിൽ) സംയോജനമാണ്. സ്വതന്ത്ര സ്വരിതം ഒരു പദത്തിന്റെ പ്രധാന ഉച്ചാരണത്തിന്റെ സ്ഥാനത്ത് വരുന്നു, അത് എല്ലായ്പ്പോഴും അതിന്റെ സ്വഭാവം നിലനിർത്തുന്നു. ഒരു ഉദാഹരണം: നമുക്ക് രത്ന ധാ́ തമ രാഗത്ന ധാ തോം എന്ന വാക്ക് എടുക്കാം; ഈ വാക്കിന് പ്രധാന ഉച്ചാരണമുണ്ട്, ഉദാത്ത ഉദാത്ത്, ധാ́ ധാ എന്ന അക്ഷരത്തിൻ്റെ സ്വരാക്ഷരത്തിൽ. "ര", "തന" എന്നീ അക്ഷരങ്ങൾ അനുദാത്തത്താൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു, "ധാ" യിൽ ഉദാത്തം ഉണ്ട്, "ta" എന്നത് svarita കൊണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു, കൂടാതെ "മ" യ്ക്ക് അനുദാത്തമുണ്ട്. ദേവനാഗരിയിലെ ഉച്ചാരണങ്ങളുടെ അടയാളപ്പെടുത്തൽ: പ്രാചീന സാഹിത്യത്തിലെ കൈയെഴുത്തുപ്രതികളിൽ മാത്രമേ ഈ ഉച്ചാരണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളൂ - പ്രാഥമിക വേദങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ സംഹിതകൾ, തൈത്തിരിയം, ശതപഥ ബ്രാഹ്മണങ്ങൾ, തൈത്തിരിയ ആരണ്യകം , ഐതരേയ ആരണ്യകത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ , സുപർണാധ്യായം. ദേവനാഗരി ലിപിയിൽ ഉച്ചാരണം അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതിന് വിവിധ രീതികളുണ്ട്. ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ള രീതിയാണ് നമ്മൾ പിന്തുടരുന്നത് - ഋഗ്വേദം, അഥർവവേദം, വാജസ്നേയി സംഹിത, തൈത്തിരീയ സംഹിത, ബ്രാഹ്മണ, ആരണ്യക എന്നിവയുടെ കൈയെഴുത്തുപ്രതികളിൽ കാണപ്പെടുന്നത് . ഈ രീതിയിൽ, പ്രധാന ഉച്ചാരണമായ ഉദാത്ത അടയാളപ്പെടുത്താതെ വിടുന്നു. ഒരു ഉദാത്ത അല്ലെങ്കിൽ സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയ്ക്ക് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള അനുദാത്തയ്ക്ക് കീഴിൽ ഒരു തിരശ്ചീന സ്ട്രോക്ക് ഉണ്ട്. സ്വതന്ത്ര അല്ലെങ്കിൽ എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതയ്ക്ക് മുകളിൽ ഒരു ചെറിയ ലംബ സ്ട്രോക്ക് ഉണ്ട്. നമുക്ക് ratnadhātama rotnÒdhatam എന്ന വാക്ക് എടുക്കാം. ഉദാത്തയോടുകൂടിയ ധാ അടയാളപ്പെടുത്താതെ അവശേഷിക്കുന്നു. ഉദാത്തയ്ക്ക് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള അനുദാത്തയോടുകൂടിയ ത്ന॒, അതിനടിയിൽ ഒരു തിരശ്ചീന വരയാൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഉദാത്തത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെയുള്ള എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതം, അക്ഷരത്തിന് മുകളിൽ ലംബമായി ഒരു വരയാൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. മറ്റ് ഉദാഹരണങ്ങൾ: agním അഗ്നിം (അനുദത്തം അഗും ഉദാത്തയും ഗ്നി) ; juhóti ജൂഹോതി; (അനുദത്തം जु॒, उो ന് ഉദാട്ട, തിയോയിൽ എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതം); tanvā̀ त॒न्वा॑ (തഗയിലെ അനുദത്തവും नवा॑ ന് സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയും); kvà क्व॑ (ക്വോയിലെ സ്വതന്ത്ര സ്വരിത); tvā त्वा॒ (അനുദത്ത on त्वाऒ. no udātta). ഉദാത്ത അക്ഷരത്തിന് ശേഷം ഒരു അക്ഷരം ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ ഒരു ഉദാത്ത അക്ഷരത്തിന് ശേഷം എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത അടയാളപ്പെടുത്തുകയുള്ളൂ എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഒരു വാക്ക് ഉദാത്തയിൽ തുടങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, അതിന് മുമ്പ് ഒരു അനുദാത്ത ഉണ്ടാകാൻ കഴിയില്ല (വ്യക്തമായും). അതിനാൽ ഒരു വാക്കിന്റെ തുടക്കത്തിൽ അടയാളപ്പെടുത്താതെ വിടുന്ന ഏതൊരു അക്ഷരത്തിനും ഉദാത്തം ഉള്ളതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്: INdraḥ इन्द्रः॑ (ഉദാട്ട ഓൺ ഇ; അനുദത്ത ഓണ്ദ്രഃ); té te (ഉദാട്ട ഓൺ തെ); ഇതേ യുക്തി പിന്തുടർന്ന്, ഒരു വാക്ക് ഒരു ഉദാത്തത്തിന് മുമ്പ് തുടർച്ചയായ നിരവധി അനുദാത്തകളോടെ ആരംഭിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവയെല്ലാം താഴെയുള്ള സ്ട്രോക്ക് ഉപയോഗിച്ച് അടയാളപ്പെടുത്തണം. ഉദാഹരണത്തിന്: ratnadhā́tama र॒त्न॒धात॑म (രാഗത്തിലെയും त्न॒യിലെയും അനുദാത്തങ്ങൾ, ധയിലെ ഉദാത്തയും ॑ ന് എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതവും) വീണ്ടും, ഒരു സ്വരിതത്തിനു ശേഷമുള്ള എല്ലാ തുടർച്ചയായ അനുദാത്തങ്ങളും, അടുത്ത ഉദാത്തം അല്ലെങ്കിൽ സ്വതന്ത്ര സ്വരിത ഉണ്ടാകുന്നതുവരെ അടയാളപ്പെടുത്താതെ വിടുന്നു. ഈ ഉദാത്തം അല്ലെങ്കിൽ സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയ്ക്ക് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള അനുദാത്ത താഴെയുള്ള ഒരു സ്ട്രോക്ക് ഉപയോഗിച്ച് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്: ratnadhā́tama र॒त्न॒धात॑म (र॒, तन॒ എന്നിവയിലെ അനുദാത്തങ്ങൾ, ധയിലെ ഉദാട്ട, ഠോയിലെ എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിത; ഇനിപ്പറയുന്ന അനുദാത്തം അടയാളപ്പെടുത്താതെ അവശേഷിക്കുന്നു); sudŕ̥śīkasaṃdr̥k सु॒दृशी॑कसंदृक् (സുഹിലെ അനുദത്ത, ദരിയിലെ ഉദാട്ട, ശീഘിലെ സ്വരിത, ശീഘ്രത്തിലെ സ്വരിത, മറ്റുള്ളവയെല്ലാം അൺമാർക്ക്); sudŕ̥śīkasaṃdr̥ggávām सुदृशी॑कसंदृ॒ग्गगवा॑म् (സുദിലെ അനുദത്തം, മറ്റുള്ളവയിൽ ഉദാട്ടം, മറ്റുള്ളവയിൽ എല്ലാം ഉണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്താത്ത അനുദാത്ത ദൃഢം വരെ, അത് അനുദാത്ത കൊണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ അടുത്ത അക്ഷരമായ gg ഉദാത്തമായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നില്ല, അതിന് ശേഷമുള്ള VAo enclitic svarita ഉപയോഗിച്ച് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു) ഒരു സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയ്ക്ക് തൊട്ടുപിന്നാലെ ഒരു ഉദാത്തയോ മറ്റൊരു സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയോ വന്നാൽ, വളരെ വിചിത്രമായ ഒരു തന്ത്രം സ്വീകരിക്കുമെന്നതും ശ്രദ്ധിക്കുക. സ്വതന്ത്ര സ്വരിതത്തിന്റെ സ്വരം ചെറുതാണെങ്കിൽ, സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയ്ക്ക് തൊട്ടുപിന്നാലെ ഒരു അക്കം 1 ഇടുകയും, സ്വരിതയ്ക്കുള്ള അടയാളം അതിന് മുകളിലും, താഴെ ഒരു തിരശ്ചീന അടയാളം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്വരാക്ഷരം നീളമുള്ളതാണെങ്കിൽ ३ എന്ന അക്കം ഉപയോഗിക്കുന്നു, ഉദാഹരണങ്ങൾ: apsvàntáḥ अप्स्व१॒॑न्तः (apsú + antáḥ अग्सु + अऒन्तः എന്നതിൽ നിന്ന്) rāyò'vániḥ रा॒यो३॒॑ऽवनिः॑ (rāyáḥ + avániḥ ra॒यः + अ॒वनिः॑ എന്നതിൽ നിന്ന് ) ലാറ്റിൻ ലിപി നമ്മൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ലാറ്റിൻ ലിപിയിൽ, ഉച്ചാരണ സ്വരത്തിന് മുകളിലുള്ള ഒരു മൂർച്ചയുള്ള ഉച്ചാരണത്തിലൂടെ ഉദാത്തയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു , കൂടാതെ സ്വരാക്ഷരത്തിന് മുകളിലുള്ള ഒരു ഗൗരവമുള്ള ഉച്ചാരണത്തിലൂടെ സ്വതന്ത്ര സ്വരിതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അനുദാത്തങ്ങളും എൻക്ലിറ്റിക് സ്വരിതകളും അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. സ്വരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം പുരാതന മനുഷ്യർ സ്വരങ്ങളോ ഉച്ചാരണങ്ങളോ കൃത്യമായി എങ്ങനെ ഉച്ചരിച്ചു എന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമല്ല. നമുക്ക് ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ഉദാത്തം എന്ന അക്ഷരത്തോടുകൂടിയ അക്ഷരം വാക്കിലെ മറ്റ് അക്ഷരങ്ങളെക്കാൾ ഉയർന്ന സ്വരത്തിലോ സ്ഥായിയിലോ ആണ് ഉച്ചരിക്കുന്നത് എന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഇവിടെ ഞാൻ ratnadhātama rotsna॒dhatam॑m എന്നത് എന്റെ (സംഗീതപരമല്ലാത്ത) രീതിയിൽ റെൻഡർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഓഡിയോ പ്ലെയർ 00:00 00:00 വോളിയം കൂട്ടാനോ കുറയ്ക്കാനോ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും അമ്പടയാള കീകൾ ഉപയോഗിക്കുക. ഒരു ഉദാഹരണം: തൈത്തിരിയ സംഹിത 1.1.1 എടുക്കാം. ഇഷെ ത്വോർജെ ത്വാ വായാവ സ്തോപായവ സ്ഥ ദേവോ വഃ സവിതാഃ പ്രാʼർപയതു ശ്രേഷ്ഠമായ കർമ്മണേ | ആʼ പയധ്വം അഗ്നിയാ ദേവഭാഗം ഊർജസ്വതിഃ പയസ്വതിഃ പ്രജാവത്തീർ അനാമിവഃ അയക്ഷമഃ | മാʼ വ സ്തേന ഇഷതാ മാഘാഷംസഃ | രുദ്രസ്യ ഹേതിഃ പരി വോ വൃണക്തു ധ്രുവഃ അസ്മിൻ ഗോപതൌ സ്യാത ബഹ്വിഃ | യജമാനസ്യ പശുൻ പാഹി ॥ ഇഗഷേ ത്വോഗർജെ ത്വാഓ വാഗയവോ സ്ഥോപാഗയവോ സ്ഥ ദേവോ വഃ സവിഗതാ പ്രാർപോയതു ശ്രേഷ്ഠോതമായ കർമ്മോണേ | ആ പ്യധ്വം അഘ്നിയ ദേവഭാഗം ഊർജോസ്വതീഃ പയോസ്വതീഃ പ്രഗത്വരഃ അക്ഷഗമാഃ | മാ വോ സ്തേഗൻ ഈഷത മാഘശംശോസഃ | രുഗ്ദ്രസ്യോ ഹേഗതിഃ പരിയോ വോ വൃണക്തു ധ്രുഗവാ അഗസ്മിൻ ഗോപോതൌ സ്യാത് ബഗഹ്വീഃ | യജോമാനസ്യ പഗശൂന് പാഹി || (കീത്തിന്റെ വിവർത്തനം) നിനക്കു ഭക്ഷണത്തിനായി, നിനക്കു ശക്തിക്കായി! നിങ്ങൾ കാറ്റുകളാണ്, നിങ്ങൾ സമീപിക്കുന്നവരുമാണ്. ഏറ്റവും മികച്ച വഴിപാട് സമർപ്പിക്കാൻ സാവിത്രൻ നിങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കട്ടെ. അജയ്യരേ, ദേവന്മാർക്കുള്ള വിഹിതത്താൽ വീർക്കുക, ശക്തിയാൽ നിറഞ്ഞ, പാൽ നിറഞ്ഞ, സന്താനങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ, രോഗരഹിതമായ, രോഗരഹിതമായ. ഒരു കള്ളനും, ദുഷ്ട വേലക്കാരനും നിങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ അനുവദിക്കരുത്. രുദ്രന്റെ അസ്ത്രം നിന്നെ ഒഴിവാക്കട്ടെ. ഈ കന്നുകാലി ഉടമയോടൊപ്പം ധാരാളം പേർ താമസിക്കുവിൻ. ബലിയർപ്പിക്കുന്നവന്റെ കന്നുകാലികളെ നീ സംരക്ഷിക്കുക.