അഹിംസ-അദ്വൈതം

ഇന്നത് നല്ലത് ഇന്നത് ചീത്ത (നന്മ-തിന്മ) എന്ന വേർതിരിവില്ലാതിരിക്കുന്നതിനാൽ ഭഗവാൻ ഭഗവാനായിട്ടിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ വേർതിരിവു വയ്ക്കുന്ന മനസ്സുള്ളതുകൊണ്ടും മനസ്സുകാണിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ വാസ്തവമെന്നു ധരിച്ച് അതിൽകിടന്നു കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞ് രക്ഷപ്പെടാനാവാത്തവിധം അകപ്പെട്ടുപോയതുകൊണ്ടും മനുഷ്യൻ മനുഷ്യനായും ഇരിക്കുന്നു.

ഭേദം അഥവാ അന്യതാഭാവന കൊണ്ടുവന്ന തനി സ്വാർത്ഥമതിയായ ജീവാഹങ്കാരമെന്ന മാരകരോഗത്താൽ വലഞ്ഞുപോകുന്ന മനുഷ്യൻ അവന്റെ കുഴി സ്വയം കുത്തിയിരിക്കുന്നു.

അന്യതാചിന്തയാണ് ഹിംസ; താൻതന്നെ സകലതുമായിരിക്കുന്നു എന്ന ബോധ്യം (ഏകമേവ അദ്വിതീയം നേഹ നാനാസ്തി കിഞ്ചനഃ) ഏർപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആരെ ഹിംസിക്കാൻ!

അഹിംസ അനന്യതാബോധ്യം ആണ്; ''അഹിംസ പരമോ ധർമ്മഃ'' എന്ന ആപ്തവാക്യം അദ്വൈതഭാവത്തിലിരിക്കുന്ന ഋഷിയുടെ അന്തരംഗത്തിൽനിന്നും സ്വാനുഭൂതിയായി ഉത്ഭവിച്ച മഹദ്മന്ത്രമാണ്.

അഹിംസ പരമോ ധർമ്മഃ
ഏകമേവ അദ്വിതീയം!.

sudha bharat