[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: അപരോക്ഷാനുഭൂതി -113
ഇനിയും എട്ടാമത്തെ യോഗാംഗമായ മൂലബന്ധം വിവരിക്കാനൊരുമ്പെടുന്നു.
യന്മൂലം സർവ്വഭൂതാനാം
യന്മൂലം ചിത്തബന്ധനം
മൂലബന്ധഃ സദാസേവ്യോ
യോഗോऽസൗരാജയോഗിനാം
(114)
എല്ലാ പ്രപഞ്ച ഘടകങ്ങൾക്കും ഏതാണോ ആദികാരണം ഏതു നിമിത്തമാണോ ചിത്തം രൂപംകൊള്ളുന്നത് ആ മൂലബന്ധത്തെ സദാ ഭജിക്കേണ്ടതാണ്. ഇതാണു രാജയോഗികളുടെ യോഗം.
യോഗോऽസൗരാജയോഗിനാം
ഇതാണു രാജയോഗികളുടെ യോഗം. ഏത്? ഈ മൂലബന്ധം. ഏതിലാണോ ചിത്തം ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നത് അതാണു മൂലബന്ധം. ഏതാണോ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങൾക്കെല്ലാം മൂലകാരണം അതുമായി ബന്ധിക്കുന്നതാണ് മൂലബന്ധം. നേരിട്ടു ചിത്തത്തെ ബ്രഹ്മവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതാണ് മൂലബന്ധമെന്നു താത്പര്യം. യോഗ ശാസ്ത്രത്തിൽ കുണ്ഡലിനീശക്തിയെ ഉണർത്തി പ്രസരിപ്പിക്കാനായി മൂലാധാരത്തെ സങ്കേതമാക്കി അഭ്യസിക്കുന്ന പ്രത്യേകതരം പ്രാണായാമ പ്രക്രിയയാണു മൂലബന്ധമായി വിവരിച്ചിട്ടുള്ളത്. ചിത്തം സദാ ബ്രഹ്മഭാവന അഭ്യസിക്കുമെങ്കിൽ കുണ്ഡലിനീ പ്രാണപ്രസരവും മറ്റും സ്വാഭാവികമായിത്തന്നെ സംഭവിച്ചു കൊള്ളും. അതുകൊണ്ട് ചിത്തത്തിന്റെ നേരിട്ടുള്ള ബ്രഹ്മഭാവന രാജയോഗികളുടെ യോഗമാണ്. പരമകാരണമായ ബ്രഹ്മത്തിൽ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്ന യോഗമാണ് രാജയോഗം.
ഓം. വ്യാഖ്യാതാ പ്രൊഫസർ
ശ്രീ ബാലകൃഷ്ണൻ സാർ
അവർകൾ.
തുടരും.
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: വിവേകചൂഡാമണി - 53
ജീവിതത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ധൈര്യമില്ലാതെ ഭീരുതയാൽ കാട്ടിലേക്ക് ഓടിപ്പോകുന്നതോ, ചുറ്റുപാടുമുള്ള വസ്തുക്കളിലും സംഭവങ്ങളിലും താല്പര്യം കാട്ടാതിരിക്കുന്നതോ ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്നതോ അല്ല വൈരാഗ്യം. ഒന്നിലും ഉത്സാഹമോ ഉന്മേഷമോ ഇല്ലാത്ത, സമുദായത്തിലെ മറ്റംഗങ്ങൾ അനുവർത്തിക്കുന്ന ജീവിതക്രമവുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത, പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ ഒരു ജീവിതം -- ശോകമൂകമായ ഒരു നിർജ്ജീവ ജീവിതം -- നയിക്കുക എന്നതാണ് 'വൈരാഗ്യം' എന്ന് ചില പണ്ഡിതന്മാർ പോലും പ്രസ്താവിച്ചു കാണുന്നത് വിചിത്രം തന്നെ! വൈരാഗ്യത്തെ ഇങ്ങനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് അബദ്ധമാണെന്ന് മാത്രമല്ല, ദോഷകരവും കൂടിയാണ്.
അകത്തും പുറത്തുമുള്ള എല്ലാറ്റിനേയും സുസൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷണം ചെയ്ത്, സത്യമിന്നത്, മിഥ്യയിന്നത് എന്ന് വേർതിരിച്ചറിയാനുള്ള വിവേചനശക്തി വളർന്നു കഴിഞ്ഞാൽ, ആ വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് തെറ്റായ (അസത്തായ) മൂല്യങ്ങളെല്ലാം താനേ വിട്ടു പോകും. ഒരു വസ്തു വിനാശകാരിയും ദുഃഖപൂരിതവും അശുദ്ധവുമാണെന്നറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ, ആരെങ്കിലും അത് കൈവശം വയ്ക്കാനാഗ്രഹിക്കുമോ ?
കൂടുതൽ സംതൃപ്തിയും, സുഖവും, ശാന്തിയും കിട്ടുമെന്നു കരുതിയാണ് ഒരു വസ്തുവിന്റെ പിന്നാലെ നാം പായുന്നത്. എന്നാൽ ആ വസ്തു ദുഃഖപൂരിതമാണ് എന്ന് ബോദ്ധ്യമായാൽ അതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കാനായിരിക്കും നമ്മുടെ അടുത്ത ശ്രമം.
ഇങ്ങനെ വിവേകത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അസത് വസ്തുക്കളോടുള്ള രാഗം നീങ്ങുന്നതിനെയാണ് 'വൈരാഗ്യം' എന്നു പറയുന്നത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ വിവേകത്തിന്റെ --- സഫലീകരണമാണ് വൈരാഗ്യം. ആദ്യത്തേത് (വിവേകം) ശ്രേഷ്ഠമാണെങ്കിൽ, പിന്നത്തേത് (വൈരാഗ്യം) വിശിഷ്ടമായിരിക്കും.
ഓം. സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദ.
തുടരും.
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: 🙏നമസ്തേ🙏
_ജനിച്ചുവീഴുന്ന ഓരോ ശിശുവിനും ഇത് ഒരു പുതിയ ലോകമാണ്...._
_അമ്മയുടെ ഉദരത്തിലെ ചൂടില്‍ നിന്ന് പുറത്തുവരുന്ന അവനെ ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാന്‍ പ്രാപ്തനാക്കാൻ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം നല്‍കേണ്ടത് മാതാപിതാക്കളാണ്...._
_കുടുംബമാകുന്ന മഹാവിദ്യാലയത്തേക്കാള്‍ മികച്ച ശിക്ഷണം പ്രദാനം ചെയ്യാന്‍ ഏതു ഗുരുകുലത്തിനാകും?_
_വളര്‍ച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും സന്താനത്തെ കൈകാര്യം ചെയ്യേïതും പലവിധമാണ്....._
_ആദ്യ അഞ്ചുവയസ്സു വരെ ഒരു രാജാവിനെപ്പോലെ വേണം സത്സന്താനത്തെ വളര്‍ത്താന്‍....._
_അവന്റെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങളും സാധിച്ചുകൊടുക്കണം. അവന്റെ ദാസരാകണം നാം......_
_എന്നാല്‍ അഞ്ചാം വയസ്സു മുതല്‍ പതിനഞ്ച് തികയും വരെ മക്കളെ ഭൃത്യരേപ്പോല വേണം കരുതാന്‍......._
_അപരിചിതമായ ഈ ലോകത്തെ, ഇവിടുത്തെ രീതികളെ അവന് പരിചയപ്പെടുത്തണം....._
_ഉണ്ണുന്നതും ഉടുക്കുന്നതും മുതല്‍ എല്ലാം തനിയെ ചെയ്യാന്‍ പ്രാപ്തനാക്കണം......._
_തെറ്റുകൾ ശിക്ഷിക്കേണ്ടതെങ്കില്‍ ശിക്ഷിച്ച് തന്നേ തിരുത്തണം......_
_ഇക്കാലയളവില്‍ ജീവിതപാഠങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് സ്വയംപര്യാപ്തനായ പുത്രനെ പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഒരു ബന്ധുവിനെപ്പോലെ, മിത്രത്തെപ്പോലെ വേണം കരുതാന്‍....._
_പതിനഞ്ച് തികഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ മുതിര്‍ന്നവനായി, അവന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് വിലകൊടുത്ത് മുന്നോട്ടുപോകണം......._
_തന്നോളം വളര്‍ന്ന മകന്‍ തനിക്കൊപ്പം എന്നു കാണണം........_
_രാജവല്‍പഞ്ചവര്‍ഷാണി_
_ദശവര്‍ഷാണി ദാസവല്‍_
_പ്രാപ്‌തേ ഷോഡശവര്‍ഷേതു_
_പുത്രം മിത്രവദാചരേല_🙏🌞🙏
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: 🌼🔸🔸അമൃതവചനം🔸🔸🌼
🔶 സ്‌നേഹം, ക്ഷമ, കാരുണ്യം, മറക്കാനും പൊറുക്കാനുമുള്ള കഴിവ് ഇതൊക്കെയാണ് ജീവിതത്തെ സുന്ദരവും സന്തോഷപൂര്‍ണവുമാക്കുന്നത്
🔶 മക്കളേ, മനുഷ്യമനസ്സില്‍ അനന്തമായ ശക്തി ഒളിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ട്. എന്നാല്‍, ആ ശക്തിയുടെ ചെറിയൊരു കണികപോലും നമ്മള്‍ അറിയുകയോ ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. സൂക്ഷ്മബുദ്ധികളും പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരുമായ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ പോലും ആ ശക്തിയുടെ ചെറിയൊരംശം മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ നമ്മില്‍ അന്തര്‍ലീനമായിരിക്കുന്ന ഈ ശക്തിയും വിശ്വശക്തിയും ഒന്നുതന്നെയാണ്. ആ അറിവുണ്ടാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് ഈശ്വര സാക്ഷാത്കാരം. ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും സമന്വയിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോയാല്‍ ഈ ശക്തിയെ വേണ്ടവിധത്തില്‍ നമുക്കു പ്രയോജനപ്പെടുത്താന്‍ സാധിക്കും. മനുഷ്യന്റെ നേട്ടങ്ങളെല്ലാം ബുദ്ധിയുടെ കഴിവുകൊണ്ടാണെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന ലോകത്താണ് നമ്മളിന്നു ജീവിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, ഇതു തെറ്റാണ്. ഏതൊരു കര്‍മവും പൂര്‍ണമാകുന്നത് ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും സന്തുലിതമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുമ്പോഴാണ്. പ്രസിദ്ധരായ ചിത്രകാരന്മാരും ഗായകരും എഴുത്തുകാരും സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകരും സമൂഹത്തിനു പല സംഭാവനകളും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകും. പക്ഷേ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ചില ചിത്രങ്ങള്‍, ഗാനങ്ങള്‍, കൃതികള്‍, സംഭവങ്ങള്‍ എന്നും ഓര്‍ക്കുന്നത്? കാരണം അത് ബുദ്ധിയുടെ മാത്രം സൃഷ്ടിയല്ല. ഒപ്പം അവരുടെ ഹൃദയവും നിറഞ്ഞ സ്‌നേഹഭാവവും പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അതുകൊണ്ടാണ് അതിനൊരു പ്രത്യേക ആകര്‍ഷണം കൈവരുന്നത്. ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും ബുദ്ധിക്കും ഹൃദയത്തിനും ഒരുപോലെ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. എന്നാല്‍ നാം ബുദ്ധിക്ക് അമിത പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്നു. ഇതാണ് പല കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കും കാരണം. ബുദ്ധിക്ക് ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതും സൂക്ഷ്മവുമായ പലതും ഹൃദയത്തിന് വളരെ നിസ്സാരമായി ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. ജീവിതത്തിന്റെ സുഖവും മാധുര്യവും മുഴുവനായി പകര്‍ന്നുതരാന്‍ ഹൃദയത്തിനേ കഴിയൂ. ബുദ്ധി കത്രികപോലെയാണ്. എന്തിനെയും കീറിമുറിക്കുക അതിന്റെ സ്വഭാവമാണ്. എന്നാല്‍ ഹൃദയം സൂചിപോലെയാണ്. അത് എല്ലാത്തിനെയും തുന്നിച്ചേര്‍ക്കുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ നമുക്ക് ഇവ രണ്ടും വേണം. ശരിയായ പ്രചോദനത്തിന്റെയും സര്‍ഗശക്തിയുടെയും ഉറവിടം ഹൃദയമാണ്. സ്‌നേഹം, ക്ഷമ, കാരുണ്യം, മറക്കാനും പൊറുക്കാനുമുള്ള കഴിവ് ഇതൊക്കെയാണ് ജീവിതത്തെ സുന്ദരവും സന്തോഷപൂര്‍ണവുമാക്കുന്നത്. ഇതൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍ ജീവിതം വരണ്ടതും അര്‍ഥശൂന്യവുമാകും.
🌼 അമ്മ
( ശ്രീ മാതാ അമൃതാനന്ദമയി ദേവി )
ഇനിയും എട്ടാമത്തെ യോഗാംഗമായ മൂലബന്ധം വിവരിക്കാനൊരുമ്പെടുന്നു.
യന്മൂലം സർവ്വഭൂതാനാം
യന്മൂലം ചിത്തബന്ധനം
മൂലബന്ധഃ സദാസേവ്യോ
യോഗോऽസൗരാജയോഗിനാം
(114)
എല്ലാ പ്രപഞ്ച ഘടകങ്ങൾക്കും ഏതാണോ ആദികാരണം ഏതു നിമിത്തമാണോ ചിത്തം രൂപംകൊള്ളുന്നത് ആ മൂലബന്ധത്തെ സദാ ഭജിക്കേണ്ടതാണ്. ഇതാണു രാജയോഗികളുടെ യോഗം.
യോഗോऽസൗരാജയോഗിനാം
ഇതാണു രാജയോഗികളുടെ യോഗം. ഏത്? ഈ മൂലബന്ധം. ഏതിലാണോ ചിത്തം ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നത് അതാണു മൂലബന്ധം. ഏതാണോ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങൾക്കെല്ലാം മൂലകാരണം അതുമായി ബന്ധിക്കുന്നതാണ് മൂലബന്ധം. നേരിട്ടു ചിത്തത്തെ ബ്രഹ്മവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതാണ് മൂലബന്ധമെന്നു താത്പര്യം. യോഗ ശാസ്ത്രത്തിൽ കുണ്ഡലിനീശക്തിയെ ഉണർത്തി പ്രസരിപ്പിക്കാനായി മൂലാധാരത്തെ സങ്കേതമാക്കി അഭ്യസിക്കുന്ന പ്രത്യേകതരം പ്രാണായാമ പ്രക്രിയയാണു മൂലബന്ധമായി വിവരിച്ചിട്ടുള്ളത്. ചിത്തം സദാ ബ്രഹ്മഭാവന അഭ്യസിക്കുമെങ്കിൽ കുണ്ഡലിനീ പ്രാണപ്രസരവും മറ്റും സ്വാഭാവികമായിത്തന്നെ സംഭവിച്ചു കൊള്ളും. അതുകൊണ്ട് ചിത്തത്തിന്റെ നേരിട്ടുള്ള ബ്രഹ്മഭാവന രാജയോഗികളുടെ യോഗമാണ്. പരമകാരണമായ ബ്രഹ്മത്തിൽ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്ന യോഗമാണ് രാജയോഗം.
ഓം. വ്യാഖ്യാതാ പ്രൊഫസർ
ശ്രീ ബാലകൃഷ്ണൻ സാർ
അവർകൾ.
തുടരും.
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: വിവേകചൂഡാമണി - 53
ജീവിതത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ധൈര്യമില്ലാതെ ഭീരുതയാൽ കാട്ടിലേക്ക് ഓടിപ്പോകുന്നതോ, ചുറ്റുപാടുമുള്ള വസ്തുക്കളിലും സംഭവങ്ങളിലും താല്പര്യം കാട്ടാതിരിക്കുന്നതോ ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്നതോ അല്ല വൈരാഗ്യം. ഒന്നിലും ഉത്സാഹമോ ഉന്മേഷമോ ഇല്ലാത്ത, സമുദായത്തിലെ മറ്റംഗങ്ങൾ അനുവർത്തിക്കുന്ന ജീവിതക്രമവുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത, പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ ഒരു ജീവിതം -- ശോകമൂകമായ ഒരു നിർജ്ജീവ ജീവിതം -- നയിക്കുക എന്നതാണ് 'വൈരാഗ്യം' എന്ന് ചില പണ്ഡിതന്മാർ പോലും പ്രസ്താവിച്ചു കാണുന്നത് വിചിത്രം തന്നെ! വൈരാഗ്യത്തെ ഇങ്ങനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് അബദ്ധമാണെന്ന് മാത്രമല്ല, ദോഷകരവും കൂടിയാണ്.
അകത്തും പുറത്തുമുള്ള എല്ലാറ്റിനേയും സുസൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷണം ചെയ്ത്, സത്യമിന്നത്, മിഥ്യയിന്നത് എന്ന് വേർതിരിച്ചറിയാനുള്ള വിവേചനശക്തി വളർന്നു കഴിഞ്ഞാൽ, ആ വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് തെറ്റായ (അസത്തായ) മൂല്യങ്ങളെല്ലാം താനേ വിട്ടു പോകും. ഒരു വസ്തു വിനാശകാരിയും ദുഃഖപൂരിതവും അശുദ്ധവുമാണെന്നറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ, ആരെങ്കിലും അത് കൈവശം വയ്ക്കാനാഗ്രഹിക്കുമോ ?
കൂടുതൽ സംതൃപ്തിയും, സുഖവും, ശാന്തിയും കിട്ടുമെന്നു കരുതിയാണ് ഒരു വസ്തുവിന്റെ പിന്നാലെ നാം പായുന്നത്. എന്നാൽ ആ വസ്തു ദുഃഖപൂരിതമാണ് എന്ന് ബോദ്ധ്യമായാൽ അതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കാനായിരിക്കും നമ്മുടെ അടുത്ത ശ്രമം.
ഇങ്ങനെ വിവേകത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അസത് വസ്തുക്കളോടുള്ള രാഗം നീങ്ങുന്നതിനെയാണ് 'വൈരാഗ്യം' എന്നു പറയുന്നത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ വിവേകത്തിന്റെ --- സഫലീകരണമാണ് വൈരാഗ്യം. ആദ്യത്തേത് (വിവേകം) ശ്രേഷ്ഠമാണെങ്കിൽ, പിന്നത്തേത് (വൈരാഗ്യം) വിശിഷ്ടമായിരിക്കും.
ഓം. സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദ.
തുടരും.
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: 🙏നമസ്തേ🙏
_ജനിച്ചുവീഴുന്ന ഓരോ ശിശുവിനും ഇത് ഒരു പുതിയ ലോകമാണ്...._
_അമ്മയുടെ ഉദരത്തിലെ ചൂടില്‍ നിന്ന് പുറത്തുവരുന്ന അവനെ ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാന്‍ പ്രാപ്തനാക്കാൻ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം നല്‍കേണ്ടത് മാതാപിതാക്കളാണ്...._
_കുടുംബമാകുന്ന മഹാവിദ്യാലയത്തേക്കാള്‍ മികച്ച ശിക്ഷണം പ്രദാനം ചെയ്യാന്‍ ഏതു ഗുരുകുലത്തിനാകും?_
_വളര്‍ച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും സന്താനത്തെ കൈകാര്യം ചെയ്യേïതും പലവിധമാണ്....._
_ആദ്യ അഞ്ചുവയസ്സു വരെ ഒരു രാജാവിനെപ്പോലെ വേണം സത്സന്താനത്തെ വളര്‍ത്താന്‍....._
_അവന്റെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങളും സാധിച്ചുകൊടുക്കണം. അവന്റെ ദാസരാകണം നാം......_
_എന്നാല്‍ അഞ്ചാം വയസ്സു മുതല്‍ പതിനഞ്ച് തികയും വരെ മക്കളെ ഭൃത്യരേപ്പോല വേണം കരുതാന്‍......._
_അപരിചിതമായ ഈ ലോകത്തെ, ഇവിടുത്തെ രീതികളെ അവന് പരിചയപ്പെടുത്തണം....._
_ഉണ്ണുന്നതും ഉടുക്കുന്നതും മുതല്‍ എല്ലാം തനിയെ ചെയ്യാന്‍ പ്രാപ്തനാക്കണം......._
_തെറ്റുകൾ ശിക്ഷിക്കേണ്ടതെങ്കില്‍ ശിക്ഷിച്ച് തന്നേ തിരുത്തണം......_
_ഇക്കാലയളവില്‍ ജീവിതപാഠങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് സ്വയംപര്യാപ്തനായ പുത്രനെ പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഒരു ബന്ധുവിനെപ്പോലെ, മിത്രത്തെപ്പോലെ വേണം കരുതാന്‍....._
_പതിനഞ്ച് തികഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ മുതിര്‍ന്നവനായി, അവന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് വിലകൊടുത്ത് മുന്നോട്ടുപോകണം......._
_തന്നോളം വളര്‍ന്ന മകന്‍ തനിക്കൊപ്പം എന്നു കാണണം........_
_രാജവല്‍പഞ്ചവര്‍ഷാണി_
_ദശവര്‍ഷാണി ദാസവല്‍_
_പ്രാപ്‌തേ ഷോഡശവര്‍ഷേതു_
_പുത്രം മിത്രവദാചരേല_🙏🌞🙏
[15/10, 10:31] Reghu SANATHANA: 🌼🔸🔸അമൃതവചനം🔸🔸🌼
🔶 സ്‌നേഹം, ക്ഷമ, കാരുണ്യം, മറക്കാനും പൊറുക്കാനുമുള്ള കഴിവ് ഇതൊക്കെയാണ് ജീവിതത്തെ സുന്ദരവും സന്തോഷപൂര്‍ണവുമാക്കുന്നത്
🔶 മക്കളേ, മനുഷ്യമനസ്സില്‍ അനന്തമായ ശക്തി ഒളിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ട്. എന്നാല്‍, ആ ശക്തിയുടെ ചെറിയൊരു കണികപോലും നമ്മള്‍ അറിയുകയോ ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. സൂക്ഷ്മബുദ്ധികളും പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരുമായ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ പോലും ആ ശക്തിയുടെ ചെറിയൊരംശം മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ നമ്മില്‍ അന്തര്‍ലീനമായിരിക്കുന്ന ഈ ശക്തിയും വിശ്വശക്തിയും ഒന്നുതന്നെയാണ്. ആ അറിവുണ്ടാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് ഈശ്വര സാക്ഷാത്കാരം. ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും സമന്വയിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോയാല്‍ ഈ ശക്തിയെ വേണ്ടവിധത്തില്‍ നമുക്കു പ്രയോജനപ്പെടുത്താന്‍ സാധിക്കും. മനുഷ്യന്റെ നേട്ടങ്ങളെല്ലാം ബുദ്ധിയുടെ കഴിവുകൊണ്ടാണെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന ലോകത്താണ് നമ്മളിന്നു ജീവിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, ഇതു തെറ്റാണ്. ഏതൊരു കര്‍മവും പൂര്‍ണമാകുന്നത് ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും സന്തുലിതമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുമ്പോഴാണ്. പ്രസിദ്ധരായ ചിത്രകാരന്മാരും ഗായകരും എഴുത്തുകാരും സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകരും സമൂഹത്തിനു പല സംഭാവനകളും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകും. പക്ഷേ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ചില ചിത്രങ്ങള്‍, ഗാനങ്ങള്‍, കൃതികള്‍, സംഭവങ്ങള്‍ എന്നും ഓര്‍ക്കുന്നത്? കാരണം അത് ബുദ്ധിയുടെ മാത്രം സൃഷ്ടിയല്ല. ഒപ്പം അവരുടെ ഹൃദയവും നിറഞ്ഞ സ്‌നേഹഭാവവും പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അതുകൊണ്ടാണ് അതിനൊരു പ്രത്യേക ആകര്‍ഷണം കൈവരുന്നത്. ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും ബുദ്ധിക്കും ഹൃദയത്തിനും ഒരുപോലെ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. എന്നാല്‍ നാം ബുദ്ധിക്ക് അമിത പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്നു. ഇതാണ് പല കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കും കാരണം. ബുദ്ധിക്ക് ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതും സൂക്ഷ്മവുമായ പലതും ഹൃദയത്തിന് വളരെ നിസ്സാരമായി ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. ജീവിതത്തിന്റെ സുഖവും മാധുര്യവും മുഴുവനായി പകര്‍ന്നുതരാന്‍ ഹൃദയത്തിനേ കഴിയൂ. ബുദ്ധി കത്രികപോലെയാണ്. എന്തിനെയും കീറിമുറിക്കുക അതിന്റെ സ്വഭാവമാണ്. എന്നാല്‍ ഹൃദയം സൂചിപോലെയാണ്. അത് എല്ലാത്തിനെയും തുന്നിച്ചേര്‍ക്കുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ നമുക്ക് ഇവ രണ്ടും വേണം. ശരിയായ പ്രചോദനത്തിന്റെയും സര്‍ഗശക്തിയുടെയും ഉറവിടം ഹൃദയമാണ്. സ്‌നേഹം, ക്ഷമ, കാരുണ്യം, മറക്കാനും പൊറുക്കാനുമുള്ള കഴിവ് ഇതൊക്കെയാണ് ജീവിതത്തെ സുന്ദരവും സന്തോഷപൂര്‍ണവുമാക്കുന്നത്. ഇതൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍ ജീവിതം വരണ്ടതും അര്‍ഥശൂന്യവുമാകും.
🌼 അമ്മ
( ശ്രീ മാതാ അമൃതാനന്ദമയി ദേവി )
No comments:
Post a Comment