വിഷ്ണു സഹസ്രനാമം
<><><><><><><><><><><><

54 - സ്ഥവിരോധ്രുവഃ :- വളരെ പണ്ടേയുള്ളവൻ , പുരാണൻ. പുരാതനൻ, സ്ഥവിരൻ, സ്ഥവിരെന്നപദം, ഈശ്വരവാചിയായി ഋഗ്വേദത്തിൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുരാണനെന്നു പറയുമ്പോൾ വൃദ്ധനാണ്, ഈശ്വരനെ വൃദ്ധൻ മുത്തൻ മുത്തപ്പൻ മുത്തി, എന്നൊക്കെ വിലിക്കുന്നത്. പഴക്കത്തോടപ്പം വിവേകവും കൂടി സൂചിപ്പിക്കുവാനാണ് , ധ്രുവനെന്നാൽ അചഞ്ചലൻ ധ്രുവതാരത്തെപ്പോലെ പ്രകാശരൂപിയായി അത്യുന്നത സ്ഥാനത്തുനിന്നും പിഴച്ചുപോകാതെ നിൽക്കുന്ന
വൃദ്ധനായ ജ്ഞാനി വയോവൃദ്ധനും ജ്ഞാനവൃദ്ധനുമായ പുണ്യപുരുഷൻ്റെ സ്ഥിതപ്രജ്ഞാശീലം പറയുന്നു. പുരാതനൻ ആകയാൽ ധ്രുവൻ ആയിട്ടുള്ളവൻ

55 - അഗ്രഹ്യൻ :- ഗ്രഹിക്കാൻ സാധിക്കാത്തവൻ, എന്തുകൊണ്ട് ഗ്രഹിക്കാനാവുന്നില്ല. മനുഷ്യശരീരവും മനസ്സും വാക്കും ബുദ്ധിയും അഹംങ്കാരവും സീമിതങ്ങളാണ് അവക്കതീതമാണ്, ബ്രഹ്മം കാലദേശങ്ങളാൽ സീമിതമായ മനുഷ്യബുദ്ധിക്ക് കാലദേശാതീതമായ അവനെ ഗ്രഹിക്കാനസാദ്ധ്യമാണ്, വാക്ക് പോലും നിവർത്തിക്കുന്ന മനസ്സിന് അപ്രാപ്യമായ പദമാണ് അവൻ്റെത് ..

56 - ശാശ്വതൻ :- സർവ്വ കാലങ്ങളിലും ഭവിക്കുന്നവൻ, സർവ്വകാലത്തിലും സദാ വർത്തിക്കയാൽ ശാശ്വതം , മഹാനാരണോപനിഷത്തിൽ 'ശാശ്വതം ശിവമച്യുതം' എന്ന് നാരയണനെ പ്രകീർത്തിക്കുന്നു.

57 - കൃഷ്ണൻ :- സത്താ വാചകമായ "കൃഷ്" ധാതുവും ആനന്ദ വാചകമായ "ണ" കാരവും ചേര്ന്നുണ്ടായതാണ് കൃഷ്ണ ശബ്ദം. ഈ രണ്ടു ഭാവങ്ങളും ഉള്ളവൻ, കൃഷ്ണ വർണത്തോട് കൂടിയവൻ കൃഷ്ണൻ, എത്രതന്നെ എങ്ങനെയൊക്കെ ഉച്ചരിച്ചാലും പാടിയാലും എത്രയെത്ര യുഗങ്ങളിൽ എത്രയെത്ര ജീവന്മാരാൽ സ്മരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുന്നു. നിത്യനൂതനമായി, മതിവരാത്ത ആനന്ദസ്വരൂപമായ നാമം, സദാനന്ദാത്മകമാണ്, സച്ചിദാനന്ദത്മകമാണ്. ബ്രഹ്മത്തിൻ്റെ പൂർണ്ണപുണ്യാവതാരമായ കൃഷ്ണൻ.

കൃഷിർ ഭൂവാചകശബ്ദോ ണത്വാ നിവൃത്തിവാചക
വിഷ്ണുതദ്ഭാവയോഗാശ്ച കൃഷ്ണോ ഭവതി ശാശ്വത "
എന്നും മാഹാഭാരതത്തിൽ കാണാം

ശാശ്വതപദത്തിനു തൊട്ടുതന്നെ കൃഷ്ണശബ്ദം ഇവിടെയും വ്യാസമുനി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഭൂമിയുടെ നിർവൃതി ശാശ്വതമാണ് അതിന് അവസാനമില്ല. അനന്താനന്ദമാണത്. ഭൂമിക്കും വിഷ്ണുവിനും കരിംപച്ച കലർന്ന നീല അഥവാ കൃഷ്ണനിറമാണ്. ഒരു മരതകക്കല്ലുപോലെ ഭൂമി, ഇന്ദ്രനീലം പോലെ ആകാശം പ്രതിഫലിക്കുന്ന ഭൂമിയിലെ ജലം ഈ വർണ്ണങ്ങളാൽ കൃഷ്ണമാണ് ഭൂമി. ശുകശ്യാമളമെന്നത് തത്തപച്ചയും നീലയും ചേർന്ന കൃഷ്ണയെ കൃഷ്ണസോദരി എന്ന് വിളുക്കാറുണ്ട്. ലാസ്യം ശൃംഗാരം ധീരലളിതനായികനായകഭാവം ഇവക്കെല്ലം നാട്യശാസ്ത്രം പച്ചനിറം കൊടുക്കാറുണ്ട്. കൃഷിയെന്നാൽ അന്നം, അന്നപൂർണ്ണയായ ഭൂമിയുടെ ഐശ്വര്യം ഹരിതം, (ഹരിതം ഹരിയുടെ അഥവ ഹരിയിൽ നിന്നുണ്ടായത് . ഹരിജമെന്നാൽ ചക്രവാളം, ഉഷസ്സ് ഹരിയിൽ നിന്നും ജനിച്ചതിൻ്റെ സീമ) ഭൂമിയും കൃഷ്ണനും അവരുടെ പ്രണയശ്രംഗാരലാസ്യഭാവങ്ങളുടെ നിത്യഹരിതം, സന്ദ്രാനന്ദാനുഭവം.

വല്ലഭ സമ്പ്രദായത്തിൽ(Vallabha sampradaya) ബ്രഹ്മസംബന്ധമന്ത്രയിൽ വ്യക്തികൾക്കോ വസ്തുക്കൾക്കോ സംബന്ധിച്ച പാപത്തെ മാറ്റാനുള്ള ശക്തിയെ കൃഷ്ണൻ എന്ന പദത്തിൽ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. മഹാഭാരതം ഉദ്യോഗപർവ്വത്തിൽ കൃഷ്(kṛṣ) എന്നും ണ(ṇa) എന്നുമുള്ള മൂലങ്ങളായി കൃഷ്ണൻ എന്ന പദത്തെ വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു. കൃഷ് എന്ന പദമൂലത്താൽ ഉഴുവുക എന്നു പ്രക്രിയയേയും, ണ എന്നതിനാൽ പരമാനന്ദം(നിർവൃതി) എന്നതിനേയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. കൃഷ്ണൻ എന്ന പദത്തെ ആകർഷിക്കുക എന്നർത്ഥമുള്ള കർഷ് ധാതുവായി വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നതായി പലയിടത്തും കാണാം. ഇതിൻ പ്രകാരം കൃഷ്ണൻ എന്ന പദത്താൽ എല്ലാവരേയും ആകർഷിക്കുന്നവൻ എന്ന അർത്ഥത്തെ കുറിക്കുന്നു.

“നിഗമോ വസുദേവോയോ വേദാർത്ഥ കൃഷ്ണരാമയോ” [കൃഷ്ണോപനിഷത്ത്]

വേദങ്ങളാണ് വസുദേവനായത് . വേദങ്ങളുടെ പരമതത്വമായ പരബ്രഹ്മം കൃഷ്ണനും ബലരാമനായി ബ്രഹ്മജ്ഞാനവും ജനിച്ചു. ഇതിൽ നിന്നും വേദങ്ങളാൽ പുകഴ്ത്തപ്പെടുന്ന ഈശ്വരനാണ് കൃഷ്ണനായി ജനിച്ചതെന്നും , ഈശ്വരനെ ആശ്രയിച്ചു നിൽക്കുന്ന വേദ ഋക്കുകളാണ് കൃഷ്ണന്റെ പത്നിമാരെന്നും കാണാം . ഉപനിഷത്തുക്കളിലെ ഭക്തിപ്രധാനങ്ങളായ 8 ഉപനിഷത്തുക്കളാണ് ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ എട്ടു പ്രധാന പത്നിമാരായി വ്യാസമുനി പറയുന്നത് .
ബ്രഹ്മവൈവർത്തപുരാണ പ്രകാരം എല്ലാ ദേവീദേവന്മാരും കൃഷ്ണനിൽ നിന്നുമുണ്ടായതാണ്, സർവ്വശക്തനും സകലതിനും ഈശ്വരനുമായ ദൈവമാണ് കൃഷ്ണൻ….