വിവാഹം വേദത്തിൽ വേദങ്ങളിൽ വിവാഹത്തെ പവിത്രമായ ഒരു ആത്മീയ ബന്ധമായും ഒരു വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട 'സംസ്കാര'മായും (വിവാഹ സംസ്കാരം) കണക്കാക്കുന്നു. ഋഗ്വേദത്തിലെ പത്താം മണ്ഡലത്തിലെ 'സൂര്യ സൂക്തം' (വിവാഹ സൂക്തം) ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നു. വേദകാലത്തെ വിവാഹ സങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ പ്രധാന വശങ്ങൾ താഴെ പറയുന്നവയാണ്: ആത്മീയ ബന്ധം: വിവാഹം കേവലം ഒരു ശാരീരികമോ സാമൂഹികമോ ആയ കരാറല്ല, മറിച്ച് രണ്ട് ആത്മാക്കളുടെ സംഗമമാണ്. "രണ്ട് ശരീരവും ഒരു ഹൃദയവും" എന്ന സങ്കൽപ്പമാണ് വേദങ്ങൾ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നത്. തുല്യ നീതി: വൈദിക കാലഘട്ടത്തിൽ സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും വിവാഹത്തിൽ തുല്യ സ്ഥാനമായിരുന്നു. വധുവിനെ 'ഗൃഹപത്നി' (വീടിന്റെ നായിക) എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചിരുന്നത്. പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങൾ: ധർമ്മം അനുഷ്ഠിക്കുക (ധർമ്മപ്രജ), സന്താനോത്പാദനം, ലൈംഗിക സംതൃപ്തി എന്നിവയാണ് വിവാഹത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങളായി വേദങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. മന്ത്രങ്ങളും ചടങ്ങുകളും: ഇന്നത്തെ ഹൈന്ദവ വിവാഹങ്ങളിൽ കാണുന്ന പല ചടങ്ങുകളും വേദകാലം മുതൽ ഉള്ളതാണ്: പാണിഗ്രഹണം: വരൻ വധുവിന്റെ കൈ പിടിക്കുന്നത്. അശ്മാരോഹണം: കല്ലിൽ ചവിട്ടി നിൽക്കുന്നത് (ജീവിതത്തിലെ പ്രതിസന്ധികളിൽ പാറപോലെ ഉറച്ചുനിൽക്കാൻ). സപ്തപദി: ഏഴ് അടികൾ ഒന്നിച്ച് നടക്കുന്നത് (സൗഹൃദത്തിനും പങ്കാളിത്തത്തിനും). പ്രാർത്ഥന: "നമ്മുടെ ഈ ബന്ധം വാർദ്ധക്യം വരെ നീണ്ടുനിൽക്കട്ടെ" എന്നും "നമ്മുടെ മനസ്സ് ഒന്നുപോലെ ചിന്തിക്കട്ടെ" എന്നുമുള്ള മന്ത്രങ്ങൾ ഋഗ്വേദത്തിൽ കാണാം.