'വിദ്' എന്നാൽ അറിയുക എന്നർത്ഥം. സത്യമായ തത്ത്വത്തെ അറിയുന്നതിനു നമ്മെ സഹായിക്കുന്ന ജ്ഞാന ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ് വിദ്യ. 'വിദ്യാഹ്യേദ്ദ താശ്ച തുർദ്ദശ :" അതായത് പതിനാലു വിദ്യകൾ 'വിദ്യാനാം ധർമ്മ സൃച ചതുർദ്ദശ ' എന്നും പറയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇവ അറിവു ഗ്രന്ഥങ്ങളും മതഗ്രന്ഥങ്ങളുമാണ്.
അറിവ് എന്നാലിവിടെ പല തരം വിഷയങ്ങളെ അറിയിൽ എന്നല്ല അർത്ഥം. സത്യത്തെ അറിയിച്ചു തരുന്ന അറിവാണ് വിദ്യയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നത്. അറിവു നല്കുന്നതിനാൽ ഈ പതിനാലിനെയും 'വിദ്യാസ്ഥാനങ്ങൾ' എന്നു പറയുന്നു. ' അറിവിന്റെ ഇരിപ്പിടം' എന്നർത്ഥം. ധർമ്മ സ്ഥാനവും വിദ്യാ സ്ഥാനവും ഒന്നു തന്നെ .
പതിനാല് പ്രമാണ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ
നാലു വേദങ്ങൾ, വേദങ്ങളുടെ ആറ് അംഗങ്ങൾ, മീമാംസ, ന്യായം, പുരാണം, ധർമ്മശാസ്ത്രം എന്നിവയാണ് ഈ പതിനാലെണ്ണം.
ഇനി നാലു വിദ്യകൾ കൂടിയുണ്ട്. അവയെയും ചേർത്താൽ വിദ്യപതിനെട്ടാവും. അതായത് അഷ്ടാദശ വിദ്യകൾ. ഇതിൽ അടങ്ങാത്തത് യാതൊന്നുമില്ല, ലോകത്തിലുള്ള സകല വിദ്യകളും ഇവയിലടങ്ങുന്നു. എന്നാൽ നേരിട്ടു ധർമ്മത്തെ പറയുന്നത് ആദ്യം പറഞ്ഞ പതിനാലെണ്ണമാണ്. എങ്കിലും ബാക്കി നാലും അറിവുതരുന്ന വിദ്യാ സ്ഥാനങ്ങൾ തന്നെ . ആദ്യത്തെ പതിനാലും ധർമ്മസ്ഥാനങ്ങളും വിദ്യാ സ്ഥാനങ്ങളുമാണ്.
ആത്മലോകത്തിൽ ആനന്ദമനുഭവിക്കാനുണ്ടായ സാധനങ്ങൾ (സാധനകൾ) ആണിവ.
ഇവയെ പൊതുവായി ശാസ്ത്രങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നു. ആജ്ഞയായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്നാണ് ശാസ്ത്രം എന്ന പദത്തിനർത്ഥം. 'ഭാരതത്തിൽ ഭീഷ്മർ ധർമ്മപുത്രർക്കു ധർമ്മ ശാസനങ്ങൾ ഉപദേശിക്കുന്നതിന് 'അനുശാസന പർവ്വം' എന്നു തന്നെ പറയുന്നു. അയ്യപ്പനെ ശാസ്താവ് എന്നു പറയുന്നത് ശിവഭൂതഗണങ്ങളെ മുഴുവൻ അടക്കി നിർത്തുന്നതു കൊണ്ടാണ്.
ഇവയിൽ വേദത്തിനാണ് പ്രാധാന്യം. നാലു വേദങ്ങളെ കേന്ദ്രമാക്കിയാണ് മറ്റു വിദ്യകൾ പത്തും ഉണ്ടായത്. ഈ പതിനാലു വിദ്യകൾ നമ്മുടെ മത ശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ്.
(വേദ മതം - വിവർത്തനം - സരസ്വതി എസ്. വാര്യർ )
തുടരും.