अमृतसञ्जीवन धन्वन्तरिस्तोत्रम् १
नमो नमो विश्वविभावनाय
नमो नमो लोकसुखप्रदाय ।
नमो नमो विश्वसृजेश्वराय
नमो नमो नमो मुक्तिवरप्रदाय ॥ १॥
नमो नमस्तेऽखिललोकपाय
नमो नमस्तेऽखिलकामदाय ।
नमो नमस्तेऽखिलकारणाय
नमो नमस्तेऽखिलरक्षकाय ॥ २॥
नमो नमस्ते सकलार्त्रिहर्त्रे
नमो नमस्ते विरुजः प्रकर्त्रे ।
नमो नमस्तेऽखिलविश्वधर्त्रे
नमो नमस्तेऽखिललोकभर्त्रे ॥ ३॥
सृष्टं देव चराचरं जगदिदं ब्रह्मस्वरूपेण ते
सर्वं तत्परिपाल्यते जगदिदं विष्णुस्वरूपेण ते ।
विश्वं संह्रियते तदेव निखिलं रुद्रस्वरूपेण ते
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ४॥
यो धन्वन्तरिसंज्ञया निगदितः क्षीराब्धितो निःसृतो
हस्ताभ्यां जनजीवनाय कलशं पीयूषपूर्णं दधत् ।
आयुर्वेदमरीरचज्जनरुजां नाशाय स त्वं मुदा
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ५॥
स्त्रीरूपं वरभूषणाम्बरधरं त्रैलोक्यसंमोहनं
कृत्वा पाययति स्म यः सुरगणान्पीयूषमत्युत्तमम् ।
चक्रे दैत्यगणान् सुधाविरहितान् संमोह्य स त्वं मुदा
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ६॥
चाक्षुषोदधिसम्प्लाव भूवेदप झषाकृते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ७॥
पृष्ठमन्दरनिर्घूर्णनिद्राक्ष कमठाकृते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ८॥
धरोद्धार हिरण्याक्षघात क्रोडाकृते प्रभो ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ९॥
भक्तत्रासविनाशात्तचण्डत्व नृहरे विभो ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १०॥
याञ्चाच्छलबलित्रासमुक्तनिर्जर वामन ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ११ ॥
क्षत्रियारण्यसञ्छेदकुठारकररैणुक ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १२॥
रक्षोराजप्रतापाब्धिशोषणाशुग राघव ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १३॥
भूभरासुरसन्दोहकालाग्ने रुक्मिणीपते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १४॥
वेदमार्गरतानर्हविभ्रान्त्यै बुद्धरूपधृक् ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १५॥
कलिवर्णाश्रमास्पष्टधर्मर्द्द्यै कल्किरूपभाक् ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १६॥
असाध्याः कष्टसाध्या ये महारोगा भयङ्कराः ।
छिन्धि तानाशु चक्रेण चिरं जीवय जीवय ॥ १७ ॥
अल्पमृत्युं चापमृत्युं महोत्पातानुपद्रवान् ।
भिन्धि भिन्धि गदाघातैः चिरं जीवय जीवय ॥ १८ ॥
अहं न जाने किमपि त्वदन्यत्
समाश्रये नाथ पदाम्बुजं ते ।
कुरुष्व तद्यन्मनसीप्सितं ते
सुकर्मणा केन समक्षमीयाम् ॥ १९ ॥
त्वमेव तातो जननी त्वमेव
त्वमेव नाथश्च त्वमेव बन्धुः ।
विद्याहिनागारकुलं त्वमेव
त्वमेव सर्वं मम देवदेव ॥ २०॥
न मेऽपराधं प्रविलोकय प्रभोऽ-
पराधसिन्धोश्च दयानिधिस्त्वम् ।
तातेन दुष्टोऽपि सुतः सुरक्ष्यते
दयालुता तेऽवतु सर्वदाऽस्मान् ॥ २१॥
अहह विस्मर नाथ न मां सदा
करुणया निजया परिपूरितः ।
भुवि भवान् यदि मे न हि रक्षकः
कथमहो मम जीवनमत्र वै ॥ २२॥
दह दह कृपया त्वं व्याधिजालं विशालं
हर हर करवालं चाल्पमृत्योः करालम् ।
निजजनपरिपालं त्वां भजे भावयालं
कुरु कुरु बहुकालं जीवितं मे सदाऽलम् ॥ २३॥
क्लीं श्रीं क्लीं श्रीं नमो भगवते
जनार्दनाय सकलदुरितानि नाशय नाशय ।
क्ष्रौं आरोग्यं कुरु कुरु । ह्रीं दीर्घमायुर्देहि स्वाहा ॥ २४॥
॥ फलश्रुतिः॥
अस्य धारणतो जापादल्पमृत्युः प्रशाम्यति ।
गर्भरक्षाकरं स्त्रीणां बालानां जीवनं परम् ॥ २५॥
सर्वे रोगाः प्रशाम्यन्ति सर्वा बाधा प्रशाम्यति ।
कुदृष्टिजं भयं नश्येत् तथा प्रेतादिजं भयम् ॥ २६॥
॥ इति सुदर्शनसंहितोक्तं अमृतसञ्जीवन धन्वन्तरि स्तोत्रम् ।
അമൃതസഞ്ജീവന ധന്വന്തരിസ്തോത്രമ് ൧
നമോ നമോ വിശ്വവിഭാവനായ
നമോ നമോ ലോകസുഖപ്രദായ ।
നമോ നമോ വിശ്വസൃജേശ്വരായ
നമോ നമോ നമോ മുക്തിവരപ്രദായ ॥ ൧॥
നമോ നമസ്തേഽഖിലലോകപായ
നമോ നമസ്തേഽഖിലകാമദായ ।
നമോ നമസ്തേഽഖിലകാരണായ
നമോ നമസ്തേഽഖിലരക്ഷകായ ॥ ൨॥
നമോ നമസ്തേ സകലാര്ത്തിഹര്ത്രേ
നമോ നമസ്തേ വിരുജഃ പ്രകര്ത്രേ ।
നമോ നമസ്തേഽഖിലവിശ്വധര്ത്രേ
നമോ നമസ്തേഽഖിലലോകഭര്ത്രേ ॥ ൩॥
സൃഷ്ടം ദേവ ചരാചരം ജഗദിദം ബ്രഹ്മസ്വരൂപേണ തേ
സര്വം തത്പരിപാല്യതേ ജഗദിദം വിഷ്ണുസ്വരൂപേണ തേ ।
വിശ്വം സംഹ്രിയതേ തദേവ നിഖിലം രുദ്രസ്വരൂപേണ തേ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൪॥
യോ ധന്വന്തരിസംജ്ഞയാ നിഗദിതഃ ക്ഷീരാബ്ധിതോ നിഃസൃതോ
ഹസ്താഭ്യാം ജനജീവനായ കലശം പീയൂഷപൂര്ണ്ണം ദധത് ।
ആയുര്വ്വേദമരീരചജ്ജനരുജാം നാശായ സ ത്വം മുദാ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൫॥
സ്ത്രീരൂപം വരഭൂഷണാംബരധരം ത്രൈലോക്യസംമോഹനം
കൃത്വാ പായയതി സ്മ യഃ സുരഗണാന് പീയൂഷമത്യുത്തമം ।
ചക്രേ ദൈത്യഗണാന് സുധാവിരഹിതാന് സംമോഹ്യ സ ത്വം മുദാ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൬॥
ചാക്ഷുഷോദധിസംപ്ലാവ ഭൂവേദപ ഝഷാകൃതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൭॥
പൃഷ്ഠമന്ദരനിര്ഘൂര്ണ്ണ നിദ്രാക്ഷ കമഠാകൃതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൮॥
ധരോദ്ധാര ഹിരണ്യാക്ഷഘാത ക്രോഡാകൃതേ പ്രഭോ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൯॥
ഭക്തത്രാസവിനാശാത്തചണ്ഡത്വ നൃഹരേ വിഭോ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൦॥
യാഞ്ചാച്ഛലബലിത്രാസമുക്തനിര്ജ്ജര വാമന ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൧ ॥
ക്ഷത്രിയാരണ്യസഞ്ഛേദകുഠാരകരരൈണുക ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൨॥
രക്ഷോരാജപ്രതാപാബ്ധിശോഷണാശുഗ രാഘവ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൩॥
ഭൂഭരാസുരസന്ദോഹകാലാഗ്നേ രുക്മിണീപതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൪॥
വേദമാര്ഗ്ഗരതാനര്ഹവിഭ്രാന്ത്യൈ ബുദ്ധരൂപധൃക് ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൫॥
കലിവര്ണ്ണാശ്രമാസ്പഷ്ടധര്മ്മര്ദ്ധ്യൈ: കല്ക്കിരൂപഭാക് ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൬॥
അസാധ്യാഃ കഷ്ടസാധ്യാ യേ മഹാരോഗാ ഭയങ്കരാഃ ।
ഛിന്ധി താനാശു ചക്രേണ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൭ ॥
അല്പമൃത്യും ചാപമൃത്യും മഹോത്പാതാനുപദ്രവാന് ।
ഭിന്ധി ഭിന്ധി ഗദാഘാതൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൮ ॥
അഹം ന ജാനേ കിമപി ത്വദന്യത്
സമാശ്രയേ നാഥ പദാംബുജം തേ ।
കുരുഷ്വ തദ്യന്മനസീപ്സിതം തേ
സുകര്മണാ കേന സമക്ഷമീയാമ് ॥ ൧൯ ॥
ത്വമേവ താതോ ജനനീ ത്വമേവ
ത്വമേവ നാഥശ്ച ത്വമേവ ബന്ധുഃ ।
വിദ്യാഹിനാഗാരകുലം ത്വമേവ
ത്വമേവ സര്വ്വം മമ ദേവദേവ ॥ ൨൦॥
ന മേഽപരാധം പ്രവിലോകയ പ്രഭോഽ-
പരാധസിന്ധോശ്ച ദയാനിധിസ്ത്വം ।
താതേന ദുഷ്ടോഽപി സുതഃ സുരക്ഷ്യതേ
ദയാലുതാ തേഽവതു സര്വ്വദാഽസ്മാന് ॥ ൨൧॥
അഹഹ വിസ്മര നാഥ ന മാം സദാ
കരുണയാ നിജയാ പരിപൂരിതഃ ।
ഭുവി ഭവാന് യദി മേ ന ഹി രക്ഷകഃ
കഥമഹോ മമ ജീവനമത്ര വൈ ॥ ൨൨॥
ദഹ ദഹ കൃപയാ ത്വം വ്യാധിജാലം വിശാലം
ഹര ഹര കരവാലം ചാല്പ്പമൃത്യോഃ കരാലം ।
നിജജനപരിപാലം ത്വാം ഭജേ ഭാവയാലം
കുരു കുരു ബഹുകാലം ജീവിതം മേ സദാഽലം ॥ ൨൩॥
ക്ലീം ശ്രീം ക്ലീം ശ്രീം നമോ ഭഗവതേ
ജനാര്ദ്ദനായ സകലദുരിതാനി നാശയ നാശയ ।
ക്ഷ്രൌം ആരോഗ്യം കുരു കുരു । ഹ്രീം ദീര്ഘമായുര്ദേഹി സ്വാഹാ ॥ ൨൪॥
॥ ഫലശ്രുതിഃ॥
അസ്യ ധാരണതോ ജാപാദല്പമൃത്യുഃ പ്രശാമ്യതി ।
ഗര്ഭരക്ഷാകരം സ്ത്രീണാം ബാലാനാം ജീവനം പരം ॥ ൨൫॥
സര്വ്വേ രോഗാഃ പ്രശാമ്യന്തി സര്വ്വാ ബാധാ പ്രശാമ്യതി ।
കുദൃഷ്ടിജം ഭയം നശ്യേത് തഥാ പ്രേതാദിജം ഭയം ॥ ൨൬॥
॥ ഇതി സുദര്ശനസംഹിതോക്തം അമൃതസഞ്ജീവന ധന്വന്തരി സ്തോത്രം।
Ananthanarayanan
नमो नमो विश्वविभावनाय
नमो नमो लोकसुखप्रदाय ।
नमो नमो विश्वसृजेश्वराय
नमो नमो नमो मुक्तिवरप्रदाय ॥ १॥
नमो नमस्तेऽखिललोकपाय
नमो नमस्तेऽखिलकामदाय ।
नमो नमस्तेऽखिलकारणाय
नमो नमस्तेऽखिलरक्षकाय ॥ २॥
नमो नमस्ते सकलार्त्रिहर्त्रे
नमो नमस्ते विरुजः प्रकर्त्रे ।
नमो नमस्तेऽखिलविश्वधर्त्रे
नमो नमस्तेऽखिललोकभर्त्रे ॥ ३॥
सृष्टं देव चराचरं जगदिदं ब्रह्मस्वरूपेण ते
सर्वं तत्परिपाल्यते जगदिदं विष्णुस्वरूपेण ते ।
विश्वं संह्रियते तदेव निखिलं रुद्रस्वरूपेण ते
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ४॥
यो धन्वन्तरिसंज्ञया निगदितः क्षीराब्धितो निःसृतो
हस्ताभ्यां जनजीवनाय कलशं पीयूषपूर्णं दधत् ।
आयुर्वेदमरीरचज्जनरुजां नाशाय स त्वं मुदा
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ५॥
स्त्रीरूपं वरभूषणाम्बरधरं त्रैलोक्यसंमोहनं
कृत्वा पाययति स्म यः सुरगणान्पीयूषमत्युत्तमम् ।
चक्रे दैत्यगणान् सुधाविरहितान् संमोह्य स त्वं मुदा
संसिच्यामृतशीकरैर्हर महारिष्टं चिरं जीवय ॥ ६॥
चाक्षुषोदधिसम्प्लाव भूवेदप झषाकृते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ७॥
पृष्ठमन्दरनिर्घूर्णनिद्राक्ष कमठाकृते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ८॥
धरोद्धार हिरण्याक्षघात क्रोडाकृते प्रभो ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ९॥
भक्तत्रासविनाशात्तचण्डत्व नृहरे विभो ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १०॥
याञ्चाच्छलबलित्रासमुक्तनिर्जर वामन ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ ११ ॥
क्षत्रियारण्यसञ्छेदकुठारकररैणुक ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १२॥
रक्षोराजप्रतापाब्धिशोषणाशुग राघव ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १३॥
भूभरासुरसन्दोहकालाग्ने रुक्मिणीपते ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १४॥
वेदमार्गरतानर्हविभ्रान्त्यै बुद्धरूपधृक् ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १५॥
कलिवर्णाश्रमास्पष्टधर्मर्द्द्यै कल्किरूपभाक् ।
सिञ्च सिञ्चामृतकणैः चिरं जीवय जीवय ॥ १६॥
असाध्याः कष्टसाध्या ये महारोगा भयङ्कराः ।
छिन्धि तानाशु चक्रेण चिरं जीवय जीवय ॥ १७ ॥
अल्पमृत्युं चापमृत्युं महोत्पातानुपद्रवान् ।
भिन्धि भिन्धि गदाघातैः चिरं जीवय जीवय ॥ १८ ॥
अहं न जाने किमपि त्वदन्यत्
समाश्रये नाथ पदाम्बुजं ते ।
कुरुष्व तद्यन्मनसीप्सितं ते
सुकर्मणा केन समक्षमीयाम् ॥ १९ ॥
त्वमेव तातो जननी त्वमेव
त्वमेव नाथश्च त्वमेव बन्धुः ।
विद्याहिनागारकुलं त्वमेव
त्वमेव सर्वं मम देवदेव ॥ २०॥
न मेऽपराधं प्रविलोकय प्रभोऽ-
पराधसिन्धोश्च दयानिधिस्त्वम् ।
तातेन दुष्टोऽपि सुतः सुरक्ष्यते
दयालुता तेऽवतु सर्वदाऽस्मान् ॥ २१॥
अहह विस्मर नाथ न मां सदा
करुणया निजया परिपूरितः ।
भुवि भवान् यदि मे न हि रक्षकः
कथमहो मम जीवनमत्र वै ॥ २२॥
दह दह कृपया त्वं व्याधिजालं विशालं
हर हर करवालं चाल्पमृत्योः करालम् ।
निजजनपरिपालं त्वां भजे भावयालं
कुरु कुरु बहुकालं जीवितं मे सदाऽलम् ॥ २३॥
क्लीं श्रीं क्लीं श्रीं नमो भगवते
जनार्दनाय सकलदुरितानि नाशय नाशय ।
क्ष्रौं आरोग्यं कुरु कुरु । ह्रीं दीर्घमायुर्देहि स्वाहा ॥ २४॥
॥ फलश्रुतिः॥
अस्य धारणतो जापादल्पमृत्युः प्रशाम्यति ।
गर्भरक्षाकरं स्त्रीणां बालानां जीवनं परम् ॥ २५॥
सर्वे रोगाः प्रशाम्यन्ति सर्वा बाधा प्रशाम्यति ।
कुदृष्टिजं भयं नश्येत् तथा प्रेतादिजं भयम् ॥ २६॥
॥ इति सुदर्शनसंहितोक्तं अमृतसञ्जीवन धन्वन्तरि स्तोत्रम् ।
അമൃതസഞ്ജീവന ധന്വന്തരിസ്തോത്രമ് ൧
നമോ നമോ വിശ്വവിഭാവനായ
നമോ നമോ ലോകസുഖപ്രദായ ।
നമോ നമോ വിശ്വസൃജേശ്വരായ
നമോ നമോ നമോ മുക്തിവരപ്രദായ ॥ ൧॥
നമോ നമസ്തേഽഖിലലോകപായ
നമോ നമസ്തേഽഖിലകാമദായ ।
നമോ നമസ്തേഽഖിലകാരണായ
നമോ നമസ്തേഽഖിലരക്ഷകായ ॥ ൨॥
നമോ നമസ്തേ സകലാര്ത്തിഹര്ത്രേ
നമോ നമസ്തേ വിരുജഃ പ്രകര്ത്രേ ।
നമോ നമസ്തേഽഖിലവിശ്വധര്ത്രേ
നമോ നമസ്തേഽഖിലലോകഭര്ത്രേ ॥ ൩॥
സൃഷ്ടം ദേവ ചരാചരം ജഗദിദം ബ്രഹ്മസ്വരൂപേണ തേ
സര്വം തത്പരിപാല്യതേ ജഗദിദം വിഷ്ണുസ്വരൂപേണ തേ ।
വിശ്വം സംഹ്രിയതേ തദേവ നിഖിലം രുദ്രസ്വരൂപേണ തേ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൪॥
യോ ധന്വന്തരിസംജ്ഞയാ നിഗദിതഃ ക്ഷീരാബ്ധിതോ നിഃസൃതോ
ഹസ്താഭ്യാം ജനജീവനായ കലശം പീയൂഷപൂര്ണ്ണം ദധത് ।
ആയുര്വ്വേദമരീരചജ്ജനരുജാം നാശായ സ ത്വം മുദാ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൫॥
സ്ത്രീരൂപം വരഭൂഷണാംബരധരം ത്രൈലോക്യസംമോഹനം
കൃത്വാ പായയതി സ്മ യഃ സുരഗണാന് പീയൂഷമത്യുത്തമം ।
ചക്രേ ദൈത്യഗണാന് സുധാവിരഹിതാന് സംമോഹ്യ സ ത്വം മുദാ
സംസിച്യാമൃതശീകരൈര്ഹര മഹാരിഷ്ടം ചിരം ജീവയ ॥ ൬॥
ചാക്ഷുഷോദധിസംപ്ലാവ ഭൂവേദപ ഝഷാകൃതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൭॥
പൃഷ്ഠമന്ദരനിര്ഘൂര്ണ്ണ നിദ്രാക്ഷ കമഠാകൃതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൮॥
ധരോദ്ധാര ഹിരണ്യാക്ഷഘാത ക്രോഡാകൃതേ പ്രഭോ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൯॥
ഭക്തത്രാസവിനാശാത്തചണ്ഡത്വ നൃഹരേ വിഭോ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൦॥
യാഞ്ചാച്ഛലബലിത്രാസമുക്തനിര്ജ്ജര വാമന ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൧ ॥
ക്ഷത്രിയാരണ്യസഞ്ഛേദകുഠാരകരരൈണുക ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൨॥
രക്ഷോരാജപ്രതാപാബ്ധിശോഷണാശുഗ രാഘവ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൩॥
ഭൂഭരാസുരസന്ദോഹകാലാഗ്നേ രുക്മിണീപതേ ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൪॥
വേദമാര്ഗ്ഗരതാനര്ഹവിഭ്രാന്ത്യൈ ബുദ്ധരൂപധൃക് ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൫॥
കലിവര്ണ്ണാശ്രമാസ്പഷ്ടധര്മ്മര്ദ്ധ്യൈ: കല്ക്കിരൂപഭാക് ।
സിഞ്ച സിഞ്ചാമൃതകണൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൬॥
അസാധ്യാഃ കഷ്ടസാധ്യാ യേ മഹാരോഗാ ഭയങ്കരാഃ ।
ഛിന്ധി താനാശു ചക്രേണ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൭ ॥
അല്പമൃത്യും ചാപമൃത്യും മഹോത്പാതാനുപദ്രവാന് ।
ഭിന്ധി ഭിന്ധി ഗദാഘാതൈഃ ചിരം ജീവയ ജീവയ ॥ ൧൮ ॥
അഹം ന ജാനേ കിമപി ത്വദന്യത്
സമാശ്രയേ നാഥ പദാംബുജം തേ ।
കുരുഷ്വ തദ്യന്മനസീപ്സിതം തേ
സുകര്മണാ കേന സമക്ഷമീയാമ് ॥ ൧൯ ॥
ത്വമേവ താതോ ജനനീ ത്വമേവ
ത്വമേവ നാഥശ്ച ത്വമേവ ബന്ധുഃ ।
വിദ്യാഹിനാഗാരകുലം ത്വമേവ
ത്വമേവ സര്വ്വം മമ ദേവദേവ ॥ ൨൦॥
ന മേഽപരാധം പ്രവിലോകയ പ്രഭോഽ-
പരാധസിന്ധോശ്ച ദയാനിധിസ്ത്വം ।
താതേന ദുഷ്ടോഽപി സുതഃ സുരക്ഷ്യതേ
ദയാലുതാ തേഽവതു സര്വ്വദാഽസ്മാന് ॥ ൨൧॥
അഹഹ വിസ്മര നാഥ ന മാം സദാ
കരുണയാ നിജയാ പരിപൂരിതഃ ।
ഭുവി ഭവാന് യദി മേ ന ഹി രക്ഷകഃ
കഥമഹോ മമ ജീവനമത്ര വൈ ॥ ൨൨॥
ദഹ ദഹ കൃപയാ ത്വം വ്യാധിജാലം വിശാലം
ഹര ഹര കരവാലം ചാല്പ്പമൃത്യോഃ കരാലം ।
നിജജനപരിപാലം ത്വാം ഭജേ ഭാവയാലം
കുരു കുരു ബഹുകാലം ജീവിതം മേ സദാഽലം ॥ ൨൩॥
ക്ലീം ശ്രീം ക്ലീം ശ്രീം നമോ ഭഗവതേ
ജനാര്ദ്ദനായ സകലദുരിതാനി നാശയ നാശയ ।
ക്ഷ്രൌം ആരോഗ്യം കുരു കുരു । ഹ്രീം ദീര്ഘമായുര്ദേഹി സ്വാഹാ ॥ ൨൪॥
॥ ഫലശ്രുതിഃ॥
അസ്യ ധാരണതോ ജാപാദല്പമൃത്യുഃ പ്രശാമ്യതി ।
ഗര്ഭരക്ഷാകരം സ്ത്രീണാം ബാലാനാം ജീവനം പരം ॥ ൨൫॥
സര്വ്വേ രോഗാഃ പ്രശാമ്യന്തി സര്വ്വാ ബാധാ പ്രശാമ്യതി ।
കുദൃഷ്ടിജം ഭയം നശ്യേത് തഥാ പ്രേതാദിജം ഭയം ॥ ൨൬॥
॥ ഇതി സുദര്ശനസംഹിതോക്തം അമൃതസഞ്ജീവന ധന്വന്തരി സ്തോത്രം।
Ananthanarayanan
No comments:
Post a Comment