ഈശോപനിഷത്ത് സാരം ഈശോപനിഷത്തിന്റെ സാരം, അഥവാ ഈശാവാസ്യോപനിഷത്തിന്റെ പ്രധാന സന്ദേശം, ജീവിതത്തെ ഈശ്വരനുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് സന്യാസത്തിന്റെയും ഭൗതികജീവിതത്തിന്റെയും സമന്വയം പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് വളരെ ചെറിയ ഉപനിഷത്താണെങ്കിലും, ഇതിലെ ഓരോ മന്ത്രവും ആഴമേറിയ തത്വചിന്തകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഈശോപനിഷത്തിന്റെ പ്രധാന ആശയങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു: ഈശ്വരൻ എല്ലാറ്റിന്റെയും അധിപനാണ്: ഉപനിഷത്തിന്റെ ആദ്യമന്ത്രം "ഈശാ വാസ്യമിദം സർവ്വം, യത് കിഞ്ച ജഗത്യാം ജഗത്" എന്ന് തുടങ്ങുന്നു. ഇതിന്റെ അർത്ഥം, ചലിക്കുന്നതും ചലിക്കാത്തതുമായ ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാ വസ്തുക്കളിലും ഈശ്വരൻ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു എന്നാണ്. എല്ലാത്തിനും ഒരു ഉടമസ്ഥനുണ്ട്, അത് ഈശ്വരനാണ് എന്നുള്ള തത്വമാണ് ഇത് പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ത്യാഗത്തോടെയുള്ള ജീവിതം: ഈ ലോകത്തിലുള്ളതെല്ലാം ഈശ്വരന്റേതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, സ്വന്തമെന്ന ഭാവം ഉപേക്ഷിച്ച്, ത്യാഗപൂർവ്വം ജീവിതത്തെ സമീപിക്കണം. ഭൗതിക സുഖങ്ങളിൽ അമിതമായി ആസക്തി വെക്കാതെ, ഈശ്വരൻ നൽകിയവയിൽ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്തണം. എങ്കിലും, ഒരു വസ്തുവിലും അത്യാഗ്രഹം വെക്കാതിരിക്കുക. കർമ്മം ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം: ഉപനിഷത്ത് കർമ്മം ഉപേക്ഷിക്കാൻ പറയുന്നില്ല, മറിച്ച് സന്യാസവും കർമ്മവും തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തം കാണിക്കുന്നു. നൂറു വർഷം ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരുവൻ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. ഒരു കർത്തവ്യമായി കർമ്മം ചെയ്യുമ്പോൾ അതിന്റെ ഫലം നമ്മെ ബന്ധിക്കുന്നില്ല. ജ്ഞാനത്തിന്റെയും കർമ്മത്തിന്റെയും സമന്വയം: വെറും കർമ്മങ്ങളിൽ മാത്രം മുഴുകുന്നത് അജ്ഞാനത്തിൽ മുഴുകുന്നതിന് തുല്യമാണ്. എന്നാൽ, കർമ്മങ്ങളെ പൂർണ്ണമായി ഉപേക്ഷിച്ച് കേവലം ജ്ഞാനത്തിൽ മാത്രം അഭിരമിക്കുന്നവരും വലിയ അന്ധകാരത്തിലേക്കാണ് പോകുന്നത്. കർമ്മത്തെയും ജ്ഞാനത്തെയും ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുപോകുന്നതിലൂടെ മരണത്തെ തരണം ചെയ്യാനും അമരത്വം നേടാനും കഴിയുമെന്ന് ഉപനിഷത്ത് പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആത്മജ്ഞാനം നേടുക: എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും സ്വന്തം ആത്മാവായി കാണുന്നവന് പിന്നീട് ദുഃഖമോ മോഹമോ ഉണ്ടാകുന്നില്ല. പ്രപഞ്ചത്തിലുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളിലും സ്വന്തം ആത്മാവിനെ കാണുന്ന ജ്ഞാനി, എല്ലാ ജീവികളിലും ഒരേ ആത്മതത്വത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നു. ബ്രഹ്മതത്വത്തിന്റെ സ്വഭാവം: ബ്രഹ്മം അല്ലെങ്കിൽ പരമാത്മാവ് എന്നുള്ളത് ചലിക്കുന്നതും ചലിക്കാത്തതുമാണ്. അത് ദൂരെയാണെങ്കിലും അടുത്തുമുണ്ട്. എല്ലാറ്റിന്റെയും ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നതും എല്ലാറ്റിന്റെയും പുറത്തു നിൽക്കുന്നതുമാണ് അത്. ചുരുക്കത്തിൽ, ഈശോപനിഷത്ത് പഠിപ്പിക്കുന്നത്, എല്ലാറ്റിലും ഈശ്വരനെ ദർശിച്ചുകൊണ്ട്, സ്വാർത്ഥതയില്ലാതെ കർമ്മനിരതനായി ജീവിക്കുന്ന ഒരുവൻ സന്യാസത്തിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം നേടുന്നു എന്നാണ്. ഭൗതികമായ ആസക്തികളെ ഉപേക്ഷിച്ച്, ത്യാഗഭാവത്തോടെയുള്ള ജീവിതമാണ് മോക്ഷത്തിനുള്ള വഴി