ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്ത് യജുർവേദത്തിന്റെ ഭാഗമായ ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട ഉപനിഷത്താണ്. എല്ലാ ഉപനിഷത്തുകളിലുമെന്നപോലെ, ആത്മീയവും തത്ത്വചിന്താപരവുമായ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ഇത് പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ഉപനിഷത്തിന്റെ പ്രധാന സവിശേഷതകൾ താഴെ പറയുന്നവയാണ്: ദൈവസങ്കൽപ്പം: മറ്റ് ഉപനിഷത്തുകളിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്തിൽ ഒരു വ്യക്തിഗത ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കൽപ്പം കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നു. ഈശ്വരൻ എന്ന സങ്കൽപ്പത്തെക്കുറിച്ച് ഇത് വിശദീകരിക്കുന്നു. ഇത് ശിവനെ പരമമായ ശക്തിയായി ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു, അതുകൊണ്ടുതന്നെ ശൈവമതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊന്നായി ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ആത്മജ്ഞാനം: പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ കാരണത്തെക്കുറിച്ചും, ജീവാത്മാവും പരമാത്മാവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചും ഈ ഉപനിഷത്ത് വിശദമായി ചർച്ച ചെയ്യുന്നു. ആത്മാവിന്റെ ഉത്ഭവവും, അവസാനവും, പ്രകൃതിയുടെ പങ്കും ഇതിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നു. യോഗയും മോക്ഷവും: മോക്ഷപ്രാപ്തിക്ക് യോഗമാർഗം സ്വീകരിക്കാൻ ഈ ഉപനിഷത്ത് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. യോഗ, വേദാന്ത തുടങ്ങിയ ഹൈന്ദവ തത്ത്വചിന്താധാരകളുടെ അടിസ്ഥാനപരമായ ആശയങ്ങൾ ഇതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നിർഗുണോപാസന: ഈശ്വരനെ നിർഗുണമായ, അതായത് ഗുണങ്ങളില്ലാത്ത, രൂപമില്ലാത്ത ബ്രഹ്മമായി ഉപാസിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയങ്ങളും ഇതിൽ കാണാം. ത്രിത്വം: ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്ത് മൂന്ന് പ്രധാനപ്പെട്ട ആശയങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. അവ, ഭോക്താവ് (അനുഭവിക്കുന്നവൻ), ഭോഗ്യം (അനുഭവിക്കപ്പെടുന്നത്), പ്രചോദയിതാ (പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നവൻ) എന്നിവയാണ്. ഈ ആശയങ്ങൾ യഥാക്രമം ജീവാത്മാവ്, പ്രകൃതി, ഈശ്വരൻ എന്നിവയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്ത് ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ ജ്ഞാനം നൽകുന്ന ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട വേദഗ്രന്ഥമാണ്