ജാഗ്രത്‌സ്വപ്ന സുക്ഷിപ്തിക്കു സ്ഫുടതരാ
യാ സംവിദുജ്ജ്യംഭതേ
യാബ്രഹ്മാദി പിപീലികാന്തതനുഷു
പ്രോതാ ജഗത്സാക്ഷിണീ,
സൈവാവം, നച ദൃശ്യവസ്ത്വിതിദൃഢ
പ്രജ്ഞാപിയസ്ത്യാസ്തി ചേത്,
ചണ്ഡാലോfസ്തു സതു ദ്വിജോfസ്തു ഗുരുരി
ത്യേഷാ മനീഷാ മമ.

(ജാഗ്രത്, സ്വപ്നം, സുഷുപ്തി എന്നീ അവസ്ഥകള്‍ മൂന്നിലും അനുഭവവേദ്യമാകുന്ന ആ ബോധം – യാതൊന്നാണോ ബ്രഹ്മവുമുതല്‍ ഉറുമ്പുവരെയുള്ളവരില്‍ വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്, യാതൊന്നാണോ ലോകത്തു നടക്കുന്നതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് – അതാണു ഞാന്‍; അല്ലാതെ ദൃശ്യമായ ശരീരമനോബുദ്ധ്യാദികളല്ല എന്ന ദൃഢമായ അറിവ് ആര്‍ക്കാണോ ഉള്ളത് അയാള്‍ ജന്മംകൊണ്ടു ചണ്ഡാലനായാലും ബ്രാഹ്മണനായാലും ഗുരുതന്നെയാണ് എന്നാണ് എന്റെ ഉറച്ച അഭിപ്രായം.)