നാം തീർത്തും ഒറ്റയ്ക്കാണ് എന്ന തിരിച്ചറിയുമ്പോഴാണ് നമ്മളിൽ മാറ്റമുണ്ടാവുന്നത്. മിക്കപ്പോഴും സഹായിക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ വഴികാട്ടാൻ ആളുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മളെ അലസത  ബാധിക്കുന്നു.നമ്മളെ തിരുത്താൻ ആളില്ലാതെ വരുമ്പോൾ നാം കുടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെ ജാഗ്രതയോടെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു. ഗുരുക്കന്മാരുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത് നിൽക്കുന്നവർക്കും ഈ അപകടം സംഭവിക്കാം. ഈ ഗുരു എന്നും കാണില്ലയെന്ന് ബുദ്ധിയിൽ ഉറച്ചെങ്കിലും അത് സ്വാഭാവികമായി അനുഭവത്തിൽ വരുമ്പോളാണ് അയാളിൽ മാറ്റമുണ്ടാവുന്നത് .
ഈ ലോകത്ത് നാം എപ്പോഴും ഒറ്റയ്ക്കാണ് . ഒറ്റയ്ക്കാണ് വന്നത് ഒറ്റയായിട്ടാണ് ജീവിക്കുന്നതും ഒറ്റയായിട്ടാണ്, പോവുന്നതും ഒറ്റയ്ക്കാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഉണ്ടാവുന്നത്.
നാളെ എന്നത് സങ്കൽപ്പം മാത്രമാണെന്നും ഉൺമ എന്നത് ഈ നിമിഷം മാത്രമാണെന്നും ബോദ്ധ്യമാവുന്നു.
ഇത് ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടാലും മനസിന്റെ ഇടപ്പെടലിൽ നാം അത് മറന്ന് പോവുന്നു. അഥവാ ആ സാഹചര്യവുമായി മാനസികമായി  പൊരുത്തപ്പെടുന്നത് പ്രശ്നമാവുന്നു. അതോടെ നമ്മളിലെ ശ്രദ്ധയും ജാഗ്രതയും നഷ്ടപ്പെടുന്നു