മറ്റുള്ളവർക്കുണ്ടാകുന്ന ദുരിതങ്ങൾ ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് ജീവിക്കുവാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് ഒരാൾ വിദ്യനേടിയെന്നുവരുന്നത്. ഗുരുക്കന്മാർ ഒരു കഥ പറയാറുണ്ട്. ഗുരുകുലത്തിൽ നിന്നും വിദ്യയഭ്യസിച്ച് മടങ്ങുന്ന ശിഷ്യരോട് ഗുരു പറയും- "ഇനി അവസാനത്തെ ഒരു വിദ്യകൂടി പഠിപ്പിക്കാനുണ്ട്, എന്നാലതിന് സമയമായില്ല, പോയിട്ടുവരൂ." അവർ പോകുന്ന വഴിയിൽ സന്ധ്യാനേരത്ത് ഒരു തടസ്സം നേരിട്ടു. വഴിയരുകിൽ നിറയെ ആരോ മുള്ള് വിതറിയിരിക്കുന്നു. സന്ധ്യയായതിനാൽ അവർക്ക് എങ്ങനെയെങ്കിലും അവിടെനിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടാൽ മതിയെന്നായി. എന്നാൽ ഒരു കുട്ടി പറയും-"അത് പറ്റില്ല, ഇപ്പോഴാണെങ്കിൽ ചെറിയൊരു പ്രകാശമെങ്കിലുമുണ്ട്. ഇനി പുറകേ വരുന്നവർക്ക് രാത്രിയിൽ ഈ മുള്ളുകൾ കാണാൻ കഴിയില്ലല്ലോ! അതിനാൽ നമുക്ക് എല്ലാവർക്കുംകൂടി ഇതെടുത്ത് കളഞ്ഞിട്ടു പോകാം." ഇതുകേട്ടിട്ടും മറ്റു കുട്ടികളെല്ലാം പോകാൻ തുനിയുമ്പോൾ അവരെ പിന്തുടർന്നു വരുകയായിരുന്ന ഗുരുനാഥൻ പറയും- "കണ്ടോ ഇവനാണ് പഠിച്ച കുട്ടി. അവസാനത്തെ വിദ്യ അഭ്യസിക്കാനുള്ള മനഃശുദ്ധി ഇവനുണ്ട്. അതിനാൽ മറ്റുള്ളവർക്കെല്ലാം പോകാം."
നമ്മളെല്ലാം വിദ്യാസമ്പന്നരാണ്. എന്നാൽ മദ്യവും സിഗരറ്റും ഉപയോഗിച്ച് നാം നമ്മെ മാത്രമല്ല ചുറ്റുമുള്ള സമൂഹത്തെയും ദ്രോഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുവെങ്
നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ സത്യം ഉണ്ടെങ്കിലേ സത്യത്തെ പുറത്ത് സ്ഥാപിക്കാനൊക്കുകയുള്ളൂ. കാപട്യത്തിനും അക്രമത്തിനും അഴിമതിക്കും കൂട്ടുനിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ നാം കൂട്ടുപ്രതികളായിത്തീരുകയാണ്. മുന്നിൽ അനീതിയെന്നു ബോദ്ധ്യപ്പെടുന്ന കാര്യങ്ങൾക്കെതിരെ ഒന്നു ശബ്ദിക്കാൻ പോലും കൂട്ടുപ്രതികളുടെ നാവുയരില്ല, പിന്നെയല്ലേ അതിനെതിരെ കരമുയർത്തി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുക എന്നത്! പലപ്പോഴും നിയമവും അധികാരവും മിണ്ടാതെ കൈകെട്ടിനിന്നുപോകുന്നത് അവ കൂട്ടുപ്രതികളുടെ അധികാരപരിധിയിൽപ്പെട്ടുപോകുമ്പോ
ഓം
Krishnakumar
No comments:
Post a Comment