‘ഇതി കൃഷ്ണം ചിന്തയന്ത്യാ
ഗോപികാ പ്രേമവിഹ്വലാ
ഉല്‍ക്കണ്ടിതാസ്താ രുരുദുര്‍-
മൂര്‍ച്ഛിചാ ധരണീം ഗതാഃ’

(കൃഷ്ണനെപ്പറ്റി ഈവിധം ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് പ്രേമപരവസഥരായ ഗോപികമാര്‍ ഉല്‍ക്കണ്ഠയോടെ മൂര്‍ച്ഛിച്ചുവീണു.)

ഇതെല്ലാം കണ്ട് ഉദ്ധവരുടെ മനസ്സലിഞ്ഞുപോയി. ആര്‍ദ്രമാനസനായ അദ്ദേഹം ഗോപികമാരെ പലവിധം പറഞ്ഞ് ഒരുവിധം ആശ്വസ്തരാക്കി. തുടര്‍ന്ന് രാധികയോട് നമസ്‌കാരംപൂര്‍വ്വം അറിയിച്ചു. – ‘ഹേ ദേവീ, പരിപൂര്‍ണ്ണതമനായ ശ്രീകൃഷ്ണനടുക്കലേക്ക് പോകാനാഗ്രഹിക്കുന്ന എനിക്ക്, അനുജ്ഞ നല്‍കിയാലും. ഭഗവാന്റെ സന്ദേശത്തിന് പ്രതിസന്ദേശം നല്‍കിയാലും. ഭവതിയുടെ ദുഃഖം ഞാനദ്ദേഹത്തെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്താം. ഭഗവാനെ ഇവിടേയ്ക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാം’.

ഉടന്‍ രാധയുടെ പരിചാരികമാര്‍ എഴുത്തുപകരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവന്നു. സന്ദേശമെഴുതാനിരുന്ന രാധ വികാരതരളിതയായി. എഴുതാനെടുത്ത പത്രം കണ്ണീരില്‍ കുതിര്‍ന്നുപോയി. ഈ അവസ്ഥകണ്ട് ഉദ്ധവന്‍ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം രാധയെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. അങ്ങോട്ടെഴുതാതെ തന്നെ വിവരങ്ങളെല്ലാം കൃഷ്ണനെ അറിയിച്ചു കൊള്ളാമെന്നും വാക്കുകൊടുത്തു. കൃഷ്ണദൂതന്റെ ദയാമയമായ വാക്കുകള്‍ രാധയ്ക്കും ഇതര ഗോപികമാര്‍ക്കും ആനന്ദകരമായി. അവര്‍ ഉദ്ധവനെ വേണ്ടപോലെ പൂജിച്ചാദരിച്ചു. രാധയോടു വിടവാങ്ങി പുറപ്പെട്ട ഉദ്ധവന്‍ നന്ദഗോപരേയും യശോദയേയും മറ്റ് ഗോപമുഖ്യന്മാരേയും നമസ്‌ക്കരിച്ച് മഥുരായിലേക്ക് യാത്രയായി.