ചതുശ്ലോകി-
ശ്ലോകം.1
"അഹമേവാസമേവാഗ്രേ നാന്യദ് യത് സദസത് പരം
പശ്ചാദഹം യദേതച്ച യോഽവശിഷ്യേത സോഽസ്മ്യഹം"
അഗ്രേ- ഈ പ്രപഞ്ചം എന്നാണോ സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്‌,
ആ സൃഷ്‌ടി നടക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌, അതാണ്‌ അഗ്രേ എന്നു പറയുന്നത്‌.
സദ സത്‌പരം- സദ്‌, അസത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ സൂക്ഷ്‌മവും സ്ഥൂലവുമായി എന്തൊക്കെയുണ്ടോ അതെല്ലാം,
സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ട മനസ്സ്‌,ബുദ്ധി എല്ലാം സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണ്‌ സൃഷ്‌ടിയെ കുറിച്ച്‌ ഇവിടെ അന്വേഷിക്കുന്നത്‌.
അതുകൊണ്ട്‌ ഈ സൃഷ്‌ടി ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌,
ഇതുണ്ടാകുന്നതിനു മുമ്പ്‌ സൂക്ഷമമായും സ്ഥൂലമായും ഏതേതു ഭാവങ്ങളാല്‍ എന്തുണ്ടോ,
തത്‌ അഹം ആസഏവ - അത്‌ ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു.
ഭഗവാന്‍ എന്നത്‌ വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞുകൊള്ളുക.
പ്രപഞ്ചമെന്നു പറയുമ്പോള്‍ വേദാന്തശാസ്‌ത്രത്തില്‍ ഒരു വാക്യമുണ്ട്‌,
അനന്തകൊടി ബ്രഹ്മാണ്ഡം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതിലെല്ലാം പെടും.
അത്‌ ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
ആ ഞാന്‍ വിട്ടില്‍ കാണുന്ന കൃഷ്‌ണ രൂപമല്ല,
അങ്ങനെ ചിന്തിക്കരുത്‌,അത്‌ അബദ്ധമാണ്‌.
ഈ വിശ്വത്തിന്റെ കാരണത്തെയാണ്‌ ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്‌.
ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ. അന്യത്‌ ന-മറ്റൊന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാന്‍ മാത്രമേ ഈ പ്രപഞ്ചം ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പശ്ചാത്‌ ഏതത്‌- സൃഷ്‌ടി നടന്നതിനു ശേഷം,
എന്തൊക്കെ സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടുവോ അതിനു ശേഷവും,
യത്-യാതൊന്നാണോ ഉള്ളത്‌.
തത്‌ അഹം ഏവ- ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
ഈ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടായതിനു ശേഷം എന്തൊക്കെ ഉണ്ടായോ, അതും ഞാന്‍ മാത്രം.
യഃ അവശിഷ്യതേ- ഇനി ഇതിന്റെ തിരോധനത്തിനു ശേഷവും യാതൊന്നാണോ ശേഷിക്കുന്നത്‌,
സഃ അഹം അസ്‌മി- അതും ഞാന്‍ മാത്രം ആകുന്നു.
ഇതണ്‌ ഭാരതീയ വേദാന്തചിന്ത,
ഈശ്വരന്‍ എന്നതു മാത്രമേ ഇവിടെയുള്ളൂ വേറെയൊന്നും ഇവിടെയില്ല.
ഉദാഹരണം;
നിങ്ങളുടെ വിരലില്‍ മോതിരമായിരിക്കുന്ന സ്വര്‍ണ്ണം പറയുന്നൂ,
മോതിരമാകുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
മോതിരം ആയതിനു ശേഷവും ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
ഈ മോതിരത്തിനെ ഉരുക്കി വേറെ രൂപമാക്കിയാലും ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
സ്വരൂപത്തില്‍ ഉണ്ടായി സ്വരൂപത്തിൽ നിലനിന്ന് സ്വരൂപത്തിൽ വിലയിക്കുന്നത്,
ജലത്തിനുപറയാം തിരയും,നുരയും,പതയും,കുമിളയും,സമുദ്രവുമുണ്ടാകുന്നതിനു മു൯പും,ഇതെല്ലാം ഉണ്ടായശേഷവും,ഇതെല്ലാംഇല്ലാതായാലും ഞാ൯ മാത്രമേ ഉള്ളൂ....
ഹൈഢ്രജനും ഓക്സിജനും പറയാം ജലം ഉണ്ടാകുന്നതിനുമു൯പ്,ഇതെല്ലാം ഉണ്ടായശേഷവും,ഇതെല്ലാംഇല്ലാതായാലും ഞാ൯ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.....
വേറെയൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല,ഇതുപോലെയാണ്‌ ഞാന്‍ തന്നെയാണ്‌ ആകാശം,
ഞാന്‍ തന്നെയാണ്‌ വായു, അഗ്നി, ജലം, ഭൂമി,ഇങ്ങനെ പലത്‌ എന്നു കാണുന്നതെല്ലാം സ്വരൂപത്തില്‍ ഉണ്ടായി ഇല്ലാതായി എന്നു തോന്നുന്നതു മാത്രമാണ്‌.
ഇതാണ്‌ വേദാന്തശാസ്‌ത്രം പറയുന്നത്‌.......
ഇതാണ്‌ ചതുശ്ലോകി ഒന്നാമത്തെ ശ്ലോകംകൊണ്ട്‌ ബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്‌.
ചാന്ദോഗ്യോപനിഷത്തിൽ പറയുന്നത്‌
ഇദം അഗ്രേ= ഈ സൃഷ്‌ടിക്കു മുമ്പ്‌,
സത്‌ ഏവ ആസീത്‌= ആ സത്‌ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ഏകം ഏവഃ അദ്വിതീയം= അത്‌ ഏകമാണ്‌,രണ്ടില്ലാത്തത്‌.
സഃ യഃ ഏഷഃ അണിമാഃ = പരമമായ ആ ബോധസത്ത അത്യന്തം സൂക്ഷമമാണ്‌.
ഐതദാത്മ്യം ഇദം സര്‍വ്വം = അതുതന്നെയാണ്‌ ഈ കാണുന്നത് മുഴുവന്‍.
തത്‌ സത്യം സ ആത്മ =അതാണ്‌ സത്യം അതുതന്നെയാണ്‌ ആത്മാവ്‌,
അത്‌ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടുള്ളു.......
തത്‌ ത്വം അസി = അത്‌ നീയാകുന്നു,
ഇതാണ്‌ ഉദ്ദാലകന്‍ മകനായ ശ്വതകേതുവിന്‌ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നത്‌.
തത്ത്വമസി-അത്‌ നീയാകുന്നു,
ഇതിനെയാണ്‌ സമദര്‍ശനം എന്നു പറയുന്നത്‌.
സമം ഹി ബ്രഹ്മ:-സമദര്‍ശനം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ബ്രഹ്മദര്‍ശനം.
ഗീതയില്‍;
''വിദ്യാ വിനയസന്പന്നേ ബ്രഹ്മണേ ഗവി ഹസ്‌തിനി
ശുനി ചൈവ ശ്വപാകേ ച പണ്ഡിതാഃ സമദര്‍ശിമനഃ"
അറിവുകോണ്ട് വിനയാന്വിതനായവ൯ പശുവിലും,ആനയിലും,നായയെ ഭക്ഷിക്കുന്നവനിലും കാണുന്നത് ഒരേ സത്യത്തെയാണ്.
ആനയില്‍ കൃഷ്‌ണന്‍, പശുവില്‍ കൃഷ്‌ണന്‍,നായയെ തിന്നുന്നവനിലും കൃഷ്‌ണന്‍,
ഇങ്ങനെ ഒരാള്‍ നോക്കി കാണുന്നു.
ഈ ചിത്രം കണ്ട നമ്മള്‍ കരുതി എല്ലാതിലും കൃഷ്‌ണന്‍ എന്ന ഒരു രൂപം പ്രത്യേകം കാണും എന്ന്‌. അതുകൊണ്ടാണ്‌ നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും പലതിലും കാണാന്‍ ശ്രമം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌. രൂപങ്ങളും നാമങ്ങളും നശ്വരമാണ്‌,
അനശ്വരമായത്‌ ഈശ്വരന്‍,
രാമകൃഷ്‌ണദേവന്‍ പറഞ്ഞു, ഞാന്‍ ഏതു ഈശ്വരനേയും പാത്രമുണ്ടാക്കുന്നതുപോലെ ഉണ്ടാക്കും എന്ന്‌.
അതൊക്കെ നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ വിഭ്രാന്തികളാണ്‌.
ഈ ശാസ്‌ത്രം സകല വിഭ്രാന്തികളെയും ഒഴിപ്പിക്കുന്നതാണ്‌.
നമ്മള്‍ ഈ ലോകത്ത്‌ വ്യവഹരിക്കുന്നത്‌ നാമരൂപാദികളോടു കൂടിയിട്ടാണ്‌.
നമ്മള്‍ക്കിത്‌ ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ പഠിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്‌,
ടീച്ചര്‍ പഠിപ്പിച്ചു, അച്ഛന്‍ പഠിപ്പിച്ചു, അമ്മ പഠിപ്പിച്ചു, സ്വയം പഠിച്ചു...
ഇതെന്താ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ This is pen, That is book എന്നെല്ലാം കുട്ടിയെ പഠിപ്പിച്ചു.
അവന്‍ സ്‌കൂളില്‍ പോയപ്പോഴും അവന്റെ ഓരോ ശരീരാവയവങ്ങളെ അവന്‍ അങ്ങനെ പഠിച്ചു. എപ്പോഴെങ്കിലും അവന്‍ ചോദിച്ചു എന്നിരിക്കട്ടെ, അച്ഛാ, അമ്മേ അല്ലെങ്കില്‍ ടീച്ചറെ
'ഇത്‌ 'എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എന്താണ്‌?
ഇത്‌ എന്നു പറയുന്നത്‌ സാമാന്യമാണ്‌,
എല്ലാറ്റിലും നമ്മള്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നതാണ്‌. ഇത്‌ പേന, ഇത്‌ മേശ,
ആ ഇതിനെയാണ്‌ ഇവിടെ തത്‌ എന്നു പറയുന്നത്‌,
എന്തിനേയും വിശ്ലേഷിച്ചു അന്വേഷിക്കുമ്പോള്‍ വസ്‌തു ഒന്നാണ്‌,
പക്ഷെ നമ്മളിതിനെ പലരൂപത്തിലും നാമത്തിലും കാണുന്നു.
ഈ നാമവും രൂപവും താല്‍ക്കാലികമാണ്‌,ഇതെപ്പോഴും നിലനില്‍ക്കുന്നതല്ല.
ഉപനിഷത്തില്‍ ബ്രഹ്മത്തെ എങ്ങനെയാണ്‌ നിര്‍വ്വചിച്ചിരിക്കുന്നത്‌?
യതോ വാ ഇമാനി ഭൂയാനി ജായന്തേ- എവിടെ നിന്നാണ്‌ ഈ ഭൂതങ്ങളെല്ലാം ആവിര്‍ഭവിച്ചത്‌? യേന ജാതാനി ജീവന്തി- യാതൊന്നില്‍ ഇതെല്ലാം നില്‍ക്കുന്നു.
യാതൊന്നിലേക്കാണ്‌ ഇതെല്ലാം വിലയിക്കുന്നത് അതിനെ ബ്രഹ്മമെന്നറിഞ്ഞാലും. ബ്രഹ്മത്തിലാണിത്‌ ആവിര്‍ഭവിച്ചത്‌,ബ്രഹ്മത്തിലാണ്‌ ഇത്‌ നിലനില്‍ക്കുന്നത്‌. ബ്രഹ്മത്തിലേക്കാണ്‌ ഇത്‌ വിലയിക്കുന്നത്,അതുകൊണ്ടാണ്‌ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിനു ജഗത്ത്‌ എന്നു പേരു വന്നത്‌.
ജഗത്ത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ജായതേ ഗച്ഛതേ തിഷ്ടതി
ജ -ജായതെ ഉണ്ടാകൽ, ഗ-ഗച്ചതി പോകൽ, ത്-തിഷ്ടതി നിലനൽക്കൽ
ഉണ്ടായി,നിലനിന്ന്,ഇല്ലാതാകൽ ഇതാണ്‌ ജഗത്ത്‌.
ജഗത്തിന്റെ ഈ മൂന്നു ഭാവത്തിനു രൂപം കൊടുത്തതാണ്‌
ബ്രഹ്മാവ്‌,വിഷ്‌ണു, മഹേശ്വരന്‍.
ഒരാള്‍ സൃഷ്‌ടിക്കുന്നു, ഒരാള്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നു, ഒരാള്‍ സംഹരിക്കുന്നു.
ഇതാണ്‌ ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ അനുസ്യൂതം നടന്നുകോണ്ടിരിക്കുന്നത്,,,,,,,,,,,
ശ്ലോകം.1
"അഹമേവാസമേവാഗ്രേ നാന്യദ് യത് സദസത് പരം
പശ്ചാദഹം യദേതച്ച യോഽവശിഷ്യേത സോഽസ്മ്യഹം"
അഗ്രേ- ഈ പ്രപഞ്ചം എന്നാണോ സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്‌,
ആ സൃഷ്‌ടി നടക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌, അതാണ്‌ അഗ്രേ എന്നു പറയുന്നത്‌.
സദ സത്‌പരം- സദ്‌, അസത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ സൂക്ഷ്‌മവും സ്ഥൂലവുമായി എന്തൊക്കെയുണ്ടോ അതെല്ലാം,
സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ട മനസ്സ്‌,ബുദ്ധി എല്ലാം സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണ്‌ സൃഷ്‌ടിയെ കുറിച്ച്‌ ഇവിടെ അന്വേഷിക്കുന്നത്‌.
അതുകൊണ്ട്‌ ഈ സൃഷ്‌ടി ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌,
ഇതുണ്ടാകുന്നതിനു മുമ്പ്‌ സൂക്ഷമമായും സ്ഥൂലമായും ഏതേതു ഭാവങ്ങളാല്‍ എന്തുണ്ടോ,
തത്‌ അഹം ആസഏവ - അത്‌ ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു.
ഭഗവാന്‍ എന്നത്‌ വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞുകൊള്ളുക.
പ്രപഞ്ചമെന്നു പറയുമ്പോള്‍ വേദാന്തശാസ്‌ത്രത്തില്‍ ഒരു വാക്യമുണ്ട്‌,
അനന്തകൊടി ബ്രഹ്മാണ്ഡം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതിലെല്ലാം പെടും.
അത്‌ ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
ആ ഞാന്‍ വിട്ടില്‍ കാണുന്ന കൃഷ്‌ണ രൂപമല്ല,
അങ്ങനെ ചിന്തിക്കരുത്‌,അത്‌ അബദ്ധമാണ്‌.
ഈ വിശ്വത്തിന്റെ കാരണത്തെയാണ്‌ ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്‌.
ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ. അന്യത്‌ ന-മറ്റൊന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാന്‍ മാത്രമേ ഈ പ്രപഞ്ചം ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പശ്ചാത്‌ ഏതത്‌- സൃഷ്‌ടി നടന്നതിനു ശേഷം,
എന്തൊക്കെ സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെട്ടുവോ അതിനു ശേഷവും,
യത്-യാതൊന്നാണോ ഉള്ളത്‌.
തത്‌ അഹം ഏവ- ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
ഈ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടായതിനു ശേഷം എന്തൊക്കെ ഉണ്ടായോ, അതും ഞാന്‍ മാത്രം.
യഃ അവശിഷ്യതേ- ഇനി ഇതിന്റെ തിരോധനത്തിനു ശേഷവും യാതൊന്നാണോ ശേഷിക്കുന്നത്‌,
സഃ അഹം അസ്‌മി- അതും ഞാന്‍ മാത്രം ആകുന്നു.
ഇതണ്‌ ഭാരതീയ വേദാന്തചിന്ത,
ഈശ്വരന്‍ എന്നതു മാത്രമേ ഇവിടെയുള്ളൂ വേറെയൊന്നും ഇവിടെയില്ല.
ഉദാഹരണം;
നിങ്ങളുടെ വിരലില്‍ മോതിരമായിരിക്കുന്ന സ്വര്‍ണ്ണം പറയുന്നൂ,
മോതിരമാകുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
മോതിരം ആയതിനു ശേഷവും ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
ഈ മോതിരത്തിനെ ഉരുക്കി വേറെ രൂപമാക്കിയാലും ഞാന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
സ്വരൂപത്തില്‍ ഉണ്ടായി സ്വരൂപത്തിൽ നിലനിന്ന് സ്വരൂപത്തിൽ വിലയിക്കുന്നത്,
ജലത്തിനുപറയാം തിരയും,നുരയും,പതയും,കുമിളയും,സമുദ്രവുമുണ്ടാകുന്നതിനു മു൯പും,ഇതെല്ലാം ഉണ്ടായശേഷവും,ഇതെല്ലാംഇല്ലാതായാലും ഞാ൯ മാത്രമേ ഉള്ളൂ....
ഹൈഢ്രജനും ഓക്സിജനും പറയാം ജലം ഉണ്ടാകുന്നതിനുമു൯പ്,ഇതെല്ലാം ഉണ്ടായശേഷവും,ഇതെല്ലാംഇല്ലാതായാലും ഞാ൯ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.....
വേറെയൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല,ഇതുപോലെയാണ്‌ ഞാന്‍ തന്നെയാണ്‌ ആകാശം,
ഞാന്‍ തന്നെയാണ്‌ വായു, അഗ്നി, ജലം, ഭൂമി,ഇങ്ങനെ പലത്‌ എന്നു കാണുന്നതെല്ലാം സ്വരൂപത്തില്‍ ഉണ്ടായി ഇല്ലാതായി എന്നു തോന്നുന്നതു മാത്രമാണ്‌.
ഇതാണ്‌ വേദാന്തശാസ്‌ത്രം പറയുന്നത്‌.......
ഇതാണ്‌ ചതുശ്ലോകി ഒന്നാമത്തെ ശ്ലോകംകൊണ്ട്‌ ബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്‌.
ചാന്ദോഗ്യോപനിഷത്തിൽ പറയുന്നത്‌
ഇദം അഗ്രേ= ഈ സൃഷ്‌ടിക്കു മുമ്പ്‌,
സത്‌ ഏവ ആസീത്‌= ആ സത്‌ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ഏകം ഏവഃ അദ്വിതീയം= അത്‌ ഏകമാണ്‌,രണ്ടില്ലാത്തത്‌.
സഃ യഃ ഏഷഃ അണിമാഃ = പരമമായ ആ ബോധസത്ത അത്യന്തം സൂക്ഷമമാണ്‌.
ഐതദാത്മ്യം ഇദം സര്‍വ്വം = അതുതന്നെയാണ്‌ ഈ കാണുന്നത് മുഴുവന്‍.
തത്‌ സത്യം സ ആത്മ =അതാണ്‌ സത്യം അതുതന്നെയാണ്‌ ആത്മാവ്‌,
അത്‌ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടുള്ളു.......
തത്‌ ത്വം അസി = അത്‌ നീയാകുന്നു,
ഇതാണ്‌ ഉദ്ദാലകന്‍ മകനായ ശ്വതകേതുവിന്‌ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നത്‌.
തത്ത്വമസി-അത്‌ നീയാകുന്നു,
ഇതിനെയാണ്‌ സമദര്‍ശനം എന്നു പറയുന്നത്‌.
സമം ഹി ബ്രഹ്മ:-സമദര്‍ശനം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ബ്രഹ്മദര്‍ശനം.
ഗീതയില്‍;
''വിദ്യാ വിനയസന്പന്നേ ബ്രഹ്മണേ ഗവി ഹസ്‌തിനി
ശുനി ചൈവ ശ്വപാകേ ച പണ്ഡിതാഃ സമദര്‍ശിമനഃ"
അറിവുകോണ്ട് വിനയാന്വിതനായവ൯ പശുവിലും,ആനയിലും,നായയെ ഭക്ഷിക്കുന്നവനിലും കാണുന്നത് ഒരേ സത്യത്തെയാണ്.
ആനയില്‍ കൃഷ്‌ണന്‍, പശുവില്‍ കൃഷ്‌ണന്‍,നായയെ തിന്നുന്നവനിലും കൃഷ്‌ണന്‍,
ഇങ്ങനെ ഒരാള്‍ നോക്കി കാണുന്നു.
ഈ ചിത്രം കണ്ട നമ്മള്‍ കരുതി എല്ലാതിലും കൃഷ്‌ണന്‍ എന്ന ഒരു രൂപം പ്രത്യേകം കാണും എന്ന്‌. അതുകൊണ്ടാണ്‌ നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും പലതിലും കാണാന്‍ ശ്രമം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌. രൂപങ്ങളും നാമങ്ങളും നശ്വരമാണ്‌,
അനശ്വരമായത്‌ ഈശ്വരന്‍,
രാമകൃഷ്‌ണദേവന്‍ പറഞ്ഞു, ഞാന്‍ ഏതു ഈശ്വരനേയും പാത്രമുണ്ടാക്കുന്നതുപോലെ ഉണ്ടാക്കും എന്ന്‌.
അതൊക്കെ നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ വിഭ്രാന്തികളാണ്‌.
ഈ ശാസ്‌ത്രം സകല വിഭ്രാന്തികളെയും ഒഴിപ്പിക്കുന്നതാണ്‌.
നമ്മള്‍ ഈ ലോകത്ത്‌ വ്യവഹരിക്കുന്നത്‌ നാമരൂപാദികളോടു കൂടിയിട്ടാണ്‌.
നമ്മള്‍ക്കിത്‌ ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ പഠിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്‌,
ടീച്ചര്‍ പഠിപ്പിച്ചു, അച്ഛന്‍ പഠിപ്പിച്ചു, അമ്മ പഠിപ്പിച്ചു, സ്വയം പഠിച്ചു...
ഇതെന്താ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ This is pen, That is book എന്നെല്ലാം കുട്ടിയെ പഠിപ്പിച്ചു.
അവന്‍ സ്‌കൂളില്‍ പോയപ്പോഴും അവന്റെ ഓരോ ശരീരാവയവങ്ങളെ അവന്‍ അങ്ങനെ പഠിച്ചു. എപ്പോഴെങ്കിലും അവന്‍ ചോദിച്ചു എന്നിരിക്കട്ടെ, അച്ഛാ, അമ്മേ അല്ലെങ്കില്‍ ടീച്ചറെ
'ഇത്‌ 'എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എന്താണ്‌?
ഇത്‌ എന്നു പറയുന്നത്‌ സാമാന്യമാണ്‌,
എല്ലാറ്റിലും നമ്മള്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നതാണ്‌. ഇത്‌ പേന, ഇത്‌ മേശ,
ആ ഇതിനെയാണ്‌ ഇവിടെ തത്‌ എന്നു പറയുന്നത്‌,
എന്തിനേയും വിശ്ലേഷിച്ചു അന്വേഷിക്കുമ്പോള്‍ വസ്‌തു ഒന്നാണ്‌,
പക്ഷെ നമ്മളിതിനെ പലരൂപത്തിലും നാമത്തിലും കാണുന്നു.
ഈ നാമവും രൂപവും താല്‍ക്കാലികമാണ്‌,ഇതെപ്പോഴും നിലനില്‍ക്കുന്നതല്ല.
ഉപനിഷത്തില്‍ ബ്രഹ്മത്തെ എങ്ങനെയാണ്‌ നിര്‍വ്വചിച്ചിരിക്കുന്നത്‌?
യതോ വാ ഇമാനി ഭൂയാനി ജായന്തേ- എവിടെ നിന്നാണ്‌ ഈ ഭൂതങ്ങളെല്ലാം ആവിര്‍ഭവിച്ചത്‌? യേന ജാതാനി ജീവന്തി- യാതൊന്നില്‍ ഇതെല്ലാം നില്‍ക്കുന്നു.
യാതൊന്നിലേക്കാണ്‌ ഇതെല്ലാം വിലയിക്കുന്നത് അതിനെ ബ്രഹ്മമെന്നറിഞ്ഞാലും. ബ്രഹ്മത്തിലാണിത്‌ ആവിര്‍ഭവിച്ചത്‌,ബ്രഹ്മത്തിലാണ്‌ ഇത്‌ നിലനില്‍ക്കുന്നത്‌. ബ്രഹ്മത്തിലേക്കാണ്‌ ഇത്‌ വിലയിക്കുന്നത്,അതുകൊണ്ടാണ്‌ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിനു ജഗത്ത്‌ എന്നു പേരു വന്നത്‌.
ജഗത്ത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ജായതേ ഗച്ഛതേ തിഷ്ടതി
ജ -ജായതെ ഉണ്ടാകൽ, ഗ-ഗച്ചതി പോകൽ, ത്-തിഷ്ടതി നിലനൽക്കൽ
ഉണ്ടായി,നിലനിന്ന്,ഇല്ലാതാകൽ ഇതാണ്‌ ജഗത്ത്‌.
ജഗത്തിന്റെ ഈ മൂന്നു ഭാവത്തിനു രൂപം കൊടുത്തതാണ്‌
ബ്രഹ്മാവ്‌,വിഷ്‌ണു, മഹേശ്വരന്‍.
ഒരാള്‍ സൃഷ്‌ടിക്കുന്നു, ഒരാള്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നു, ഒരാള്‍ സംഹരിക്കുന്നു.
ഇതാണ്‌ ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ അനുസ്യൂതം നടന്നുകോണ്ടിരിക്കുന്നത്,,,,,,,,,,,
No comments:
Post a Comment