സുഭാഷിതം

क्षीरेणात्मगतोदकाय हि गुणाः दत्ताः पुरा तेऽखिलाः
क्षीरे तापमवेक्ष्य तेन पयसा ह्यात्मा कृशानौ हुतः ।ऽऽ
गन्तुं पावकमुन्मनस्तदभवद्दृष्ट्वा तु मित्रापदम्
युक्तं तेन जलेन शाम्यति सतां मैत्री पुनस्त्वीदृशी ॥

ക്ഷീരേണാത്മഗതോദകായ ഹി ഗുണാ ദത്താ പുരാ തേऽഖിലാ

ക്ഷീരേ താപമവേക്ഷ്യ തേന പയസാ ഹ്യാത്മാ ക്രുശാനൌ ഹുത:

ഗന്തും പാവകമുന്മനസ്തദഭവത് ദൃഷ്ട്വാ തു മിത്രാപദം

യുക്തം തേന ജലേന ശാമ്യതി സതാം മൈത്രീ പുനസ്ത്വീദൃശീ

പാല്‍ മധുരം തുടങ്ങിയ അതിന്റെ സഹജമായ ഗുണങ്ങളെ അതില് അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നിട്ടുള്ള വെള്ളത്തിനും കൊടുക്കുന്നു. പാല്‍‍ തിളപ്പിക്കുമ്പോള് അതിന്‍റെ ദാരുണമായ അവസ്ഥ കണ്ട് വെള്ളം അതില്‍നിന്ന് ആവിയായി സ്വയം തീയിലേക്ക് സമര്‍പ്പിക്കുന്നു. പാലാകട്ടെ തന്‍റെ സുഹൃത്തിന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് താനും തീയിലേക്ക് സ്വയം അര്‍പ്പിക്കുവാന്‍ തയ്യാറായി ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങുന്നു. പക്ഷേ, ആ പാലിലേക്ക് കുറച്ചുകൂടി വെള്ളം ചേര്‍ത്താല്‍ അത് വീണ്ടും ഉടനെ ശാന്തമാകുന്നു. സാത്വികന്മാര്‍ തമ്മിലുള്ള സൗഹൃദം ഇതുപോലാണ്.